அதெல்லாம் அவனுக்குப் பத்தாதுசார்

மாயா என்கிற மாயநாதன். நல்ல உயரமானவன். மாநிறம் கொண்டவன் என்றாலும் அவனுடைய உடற்கட்டு அத்தனை அச்சரியமானது. தினம் தினம் விறகை உடைக்கும் மரம் உடைக்கும் தொழிலாளிக்கு உரிய வயிற்றில் எட்டு கட்டுகள் இருப்பதை போல அவனுக்கும் இருக்கும். என்னுடைய பள்ளிக் காலத்தில் அவன் அதைக்காட்டியே பெண்களை மயக்கிவிடுவான். ஒரு முறையேனும் அவனுடைய உடலை தடவிப் பார்க்க வேண்டும் என்று கிறங்கிக் கிடந்த பல பெண்களை நான் அறிவேன். காலம் எங்களை வேறு முனையில் இணைத்தது.

அவன் என்னோடு காட்டுப்புத்தூர் ஜமின்தார் பள்ளியில் கணித ஆசிரியராகப் பணியாற்றினான்.. நன்றாகப் பாடம் நடத்துவான். புத்தகத்தினைப் பார்க்காமலேயே எழுதுபலகையில் ஒரு கணக்கினை எழுதிவிட்டு சில நொடிகளில் அதனை தீர்த்துவிடுவான். அவனுடைய கணக்கு படிகள் மிக எளிமையானவை. கணக்கு என்றாலே காததூரம் மாணவர்கள் கூட அவனுடைய லாவகத்தில் கணக்கில் குறைந்தபட்சம் தேரி விடுவார்கள். பள்ளியிலேயே இரண்டு முறை சிறந்த மாணவனை உருவாக்கியவன் என்று பரிசு பெற்றிருக்கிறான். ஆனால் இதெல்லாம் சில காலம்தான்.

அவனது ஒரே பலவீனம். தமிழகத்தின் அனைத்து ஆண்களுக்குமே உரிய குடி. நீங்கள் எந்த தொழில் செய்பவராக இருந்தாலும் சிறிது ஓட்காவையோ, பக்காடியையோ அருந்திவிட்டு தொடர இயலும். ஆனால் ஆசிரியன் பணி அப்படியானது அல்ல. அவனை எது குடிக்க தூண்டியது என்பது என் வரையில் மிகவும் ஆச்சரியமானது. பள்ளிகாலத்திலும், கல்லூரி காலத்திலும் பெண்களை இவனைச் சுற்றி வைத்திருந்த காமாந்தனுக்கு அவனுடைய உடலே பெரிய சுமையாக ஆகிப் போனது. கண்டதை குடித்து அவனுடைய உடலை சிதைத்துக் கொண்டிருந்தான். மாயநாதன் காலையிலே குடிக்கத் துவங்கிவிடுவான். அதுவும் முரட்டுக் குடி. இதனால் பாதி நாள் பள்ளிக்கு வருவதில்லை. போதை உச்சம் அடைந்துவிட்டவுடன் உளர ஆரம்பித்துவிடுவான். அவன் உளருகிறானா அல்லது புதுக் கவிதை படைக்கிறானா என்றெல்லாம் யாருக்குமே தெரியாது. பெரிய தமிழாசிரியன் போல எண்ணற்ற புதிய தமிழ் சொல்லை வைத்து ஒரு கவிதை தருவான்.
“கண்ணீரையெல்லாம் கண்டவனும் எழுத முடியாதுடா..
கண்டவன் கண்ணீரைக் கொண்டு எழுதினால்தான் உண்டு..”
என்றான் ஒருநாள். இவன் கணித ஆசிரியனா.. இல்லை கவிதை ஆசிரியனா என்று திகைப்பாய் இருக்கும் எனக்கு.

நான் ஜெயதேவன். மாயநாதன் வேலை பார்க்கும் அதே ஜமின்தார் பள்ளியில் ஆங்கில ஆசிரியர். மாயநாதனுடன் எப்போதும் இருந்தாலும் நான் அவனுக்கு நேர்மாறான ஒரு ஆளாக இருந்தேன். எனக்குள் எப்போதும் ஒளிந்து கொண்டிருந்த கூச்சம் மாயநாதன் பெண்களுடன் இருக்கும் போது ஏக்கமாக பார்க்க மட்டுமே உதவியது. சில நேரங்களில் மாயநாதனைப் பார்த்தால் அதீதமான வெறுப்பு தோன்றும். நம்முடைய அருகிலுள்ள சொர்க்கத்தை ஒரு மனிதன் மட்டுமே அனுபவிக்கிறானே என்ற வெறுப்புணர்ச்சி அது.
ஒரு நாள் என்னுடைய பக்கத்து வகுப்பறையில் இருந்து மாணவர்களின் குரல் மிக அதிகமாக கேட்டது. ஆசிரியர் யாரும் வரவில்லையோ என எண்ணி அந்த வகுப்பறைக்கு சென்ற போது.. அதிர்ச்சியாக இருந்தது. மாயநாதன் ஆசிரியரின் நாற்காலியில் உட்காந்து குறட்டை விட்டு தூங்கிக் கொண்டிருந்தான். அவனுடைய தலை நாற்காலியின் பின்பக்கமாக தொங்கிக் கொண்டிருந்தது. என்னைக் கண்ட மாணவர்கள் கப்சிப் பென ஆனார்கள். நான் அவருகே சென்ற போது மேலும் அதிர்ந்தேன். வகுப்பிலேயே சரக்கு பாட்டிலை கொண்டு வந்திருந்தான். மாயா.. மாயா.. அவனை எழுப்ப இயலவில்லை. வகுப்பில் யார் லீடர் எனக்கேட்டு அவனை சத்தம் வராமல் கவனித்துக் கொள்ள அறிவுருத்திவிட்டு சென்றேன்.
இந்த ஒழுங்கீனம் அவனுடைய வாழ்வினை சிதைத்துவிடுமென எனக்கு வருத்தம் ஏற்பட்டது. பியூனைச் சந்தித்து மாயநாதனை தூக்கி ஆசிரியர்கள் அறையில் கிடத்திவிட்டு.. என்னுடைய வகுப்பினை கவனித்தேன். மாலையில் ஆசிரியர் அறைக்கு சென்ற போது மாயநாதன் தெளிந்திருந்தான்.
“ஜெய்.. நீதான் தூக்கிக் கொண்டுவந்து போட்டியா” என்றான்.
“ஆமாம். ஆனா இதெல்லாம் ஓவர். கிளாஸ் ரூமில் அத்தனை மாணவர்களிடேயே குடிச்சிருக்க.. நாளைக்கு கண்டிப்பா சேர்மன் உன்னை கூப்பிடுவாரு” என்றேன்.
“அவன் கிடக்கிறான். பீடி டீச்சர் மாலா தெரியுமில்லை..”
“ஏன்டா.. இப்படி சேர்மன் பிடி பீடி டீச்சர்க்கிட்ட இருக்கலாம். அதனால உனக்கு என்ன ஆகப்போகுது. நாளைக்கே இந்த போஸ்டிங்கை முடக்கிட்டா என்னடா பண்ணுவ”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் ஆகாது ஜெய்.. ஸ்கூல் விடற நேரமாச்சா… நான் கிளம்பறேன்.” என்றான்.
“எக்கேடோ கெட்டுப்போ.. ஆனா ஸ்டூடன்ஸ் முன்னாடி குடிக்காத. அதைவிட பெரிய சீர்கேடு இல்லை.” என்றேன். என்னை அலட்சம் செய்துவிட்டு சென்றான்.

மறுநாள் நான் எதிர்பார்த்ததுதான் நடந்தது. சேர்மன் ரூமுக்கு முன்பு மாயநாதன் நின்றிருந்தான். அவனுக்குப் பக்கத்தில் பூரணி. பூரணி.. மாயநாதனின் மனைவி. இருபத்தி மூன்று அல்லது இருபத்தி நான்கே வயதே இருக்கும் அவளுக்கு. மாயநாதனை நம்பி பள்ளி இறுதிபடிப்பு படிக்கும் போதே அவனுடன் வந்துவிட்டாள். காதல் திருமணம் என்பதால் அவளுடைய பெற்றோர்கள் இவள் இறந்தாக திதியே செய்துவிட்டார்கள். ஆதரவற்று இருந்தவர்களுக்கு குழந்தை பிறக்காததே பெரிய குறையாக இருந்தது. காலம் முழுக்க கன்னிகளுடன் கழித்த மாயநாதனுக்கு இந்தக் குறையே இப்போது குடிக்கு மூலக்காரணமாக இருந்தது. பூரணி பள்ளி பெண் போல அழகாக இருந்தாள். அவளுடைய வெண்ணெய் போன்ற வெள்ளை உடல் போகிற மாணவர்களேயே சுண்டி இழுக்கும். சேட்டு பெண்கள் போல முகம் நீளமாக எடுப்பு மூக்கும், அந்த மூக்கில் குத்திய மூக்குத்தியும் அழகாக இருக்கும்.
அவளுடைய கண்கள் மற்ற பெண்களைப் போல அல்லாமல் ஒரு குறும்பு பார்வையை சுமந்திருக்கும். அன்று வெள்ளை நிற சேலையில் ரோஜா பூக்களைப் போல சிகப்பு நிற பூக்கள் அமைந்திருந்த சேலையை போட்டிருந்தாள். சேலை அவளை கொடி போல படர்ந்து இருந்தது. சேலையில் கூட எடுப்பான அவள் முலைகளை நாள் முழுக்க பார்த்துக் கொண்டிருக்கலாம். வசீகர பார்வையும், அவளைப் பார்த்ததும் அவள் வனப்பு தூண்டுகின்ற போதையும் எனக்கு போதுமானதாக இருந்தது. அதற்காகவே என் வேலைகளை ஒத்தி வைத்து அவளருகே சென்றேன்.
“ஹாய்.. பூரணி.. என்ன ஸ்கூல் பக்கமெல்லாம்”
“வாங்கண்ணா.. என்ன பண்ணறது. உங்க பிரண்டு பண்ணறதுக்கு சேர்மன் என்னையும் கூட்டிக்கிட்டு வர சொல்லியிருக்காரு”
“என்னவாம்”
“உங்களுக்கு ஒன்னும் தெரியாதே.. நீங்க தானே நேத்து அவர கிளாஸ் ரூமிலிருந்து தூக்கி டீச்சர்ஸ் ரூமில் பாதுகாத்து வைச்சது”
“ம்ம்… தெரிஞ்சு போச்சா” என்று அவளைப் பார்த்தேன். அவள் என்னை கொல்வது போல பார்த்தாள்.
“ஆத்தி.. அவன் தப்பு பண்ணறதுக்கு நான் காரணம் இல்லைமா. என்னையை கோவிச்சுக்காதே.” என்றேன்.
“நேத்து அவர்கிட்ட நான் பணமே தந்து அனுப்பலனா. எப்படி அவர்கிட்ட பணம் கிடைச்சது. நீங்கதான் எப்பவுமே அவர் பைனான்சியர்”
“சாந்திரம் கேட்டாதான்மா… நான் தருவேன். இப்படி காலையில நான் தந்ததே இல்லை. நீ வேணா அவன்கிட்டையே கேளு..” என்றேன்.
“ரெண்டு பேரும் கூட்டு களவானிகள் தானே.” என்று என்னையும் அவனையும் முறைத்தாள்.

நான் பூரணியுடன் பேசிக் கொண்டிருந்த போதே.. மாயாவையும், பூரணியையும் சேர்மன் அழைத்தார். நான் வெளியில் நின்றிருந்தேன். சேர்மன் கண்ணாபின்னாவென திட்டுவதும், பூரணி அழுதபடி மன்னிப்புக் கேட்பதும் எனக்கு கேட்டது. சென்ற முறை கூட சேர்மன் இத்தனை கோபமாக இல்லை. இன்று அவருக்கு என்ன காண்டோ.. போட்டு கிழிகிழியென கிழித்துக் கொண்டிருந்தார்.
“ஏன்மா.. எத்தனை தடவை மன்னிக்கிறது. எவ்வளவு பெரிய அவமானம் தெரியுமா எங்களுக்கு.. நேத்து ஒரு பேரன்ட் போன்லேயே கண்டபடி பேசிட்டார். ஸ்கூல் நடத்திறிங்களா இல்லை டாஸ்மார்க்கானு கேட்கிறார்”
“ஐயா.. சார். இந்த ஒரு முறை மன்னியுங்கள். இனி அவர் குடிபக்கம் போகம நான் பார்த்துக்கிறேன்.”
“இதெல்லாம் நடக்கிற காரியம்மா. நீ இவ்வளவு கெஞ்சிக்கிட்டு இருக்கியே.. இந்த குடிகார நாயி வாய தொரக்குதுதானு பாரு.. புல்சிட்”.. மாயா அப்படியே கூனிக்குறுகி நின்றிருந்தான். சேர்மன் சலைப்பதாக இல்லை. அவருடைய கோபம் மாயாவின் மேல் கடுமையாக மாறியது. இந்த முறை சஸ்பென்சன் தான்மா. ஒரு பத்து நாளைக்கு இந்த ஸ்கூல் பக்கமே உங்களைப் பார்க்க கூடாது. கெட் லாஸ்ட் இடியட்ஸ்.. “ என்று கத்தினார். அதற்கும் மேல் அங்கே நிற்க முடியாமல் பூரணிதான் முதலில் வந்தாள். அவள் கண்களில் கண்ணீர் ஓடியிருந்தது. அவள் என்னைப் பார்த்து முகத்தை முந்தானையால் மூடிக்கொண்டு வெளியேறினாள்.
மாயநாதன் வெளியே வந்தவுடன்.. “மச்சி.. ஒரு நூறு ரூபா இருந்தா தாடா..” என்றான். “டேய் என்னடா இப்படி.. போய் பூரணியை சமாதானப்படுத்து. அவ அழுதுகிட்டே போறா” என்றேன். மாயா காதில் வாங்குவதாகவே தெரியவில்லை. “சரி தொலைஞ்சு போ.. ஸ்கூல் பக்கம் மட்டும் வந்திடாதே” என்று நூறு ரூபாயை தந்துவிட்டு சேர்மனைப் பார்க்க சென்றேன்.

“மே..ஐ..கம்மின்”
“வாடா ஜெய்.. உன்னை தான் பார்க்கனுமுனு இருந்தேன்” என்றார் சேர்மன்.
“என்ன சேர்மன் சார். பயங்கிர உக்கிரமா இருக்கிங்க போலிருக்கே..”
“அதை ஏன் கேட்கிற ஜெய். போன் பண்ணி அவனவன் கிழிக்கிறான். காதுல கேட்க முடியலை. அந்த தேவுடியா நாயை போன வருசமே துரத்திவிட்டிருப்பேன். நீதான் என்னை எதுவும் செய்ய விடமாட்டேன் என்று தடுத்துட்ட.. ஆனா இந்த முறை சஸ்பென்சன்.. சஸ்பென்சன் தான் மாத்தமாட்டேன்” என்றார்.
“பரவாயில்லை சார். அதை பிறகு பார்த்துக்கலாம். ஒரு சின்ன வீடியோ இருக்கு. அதை காண்பிக்கத்தான் வந்தேன்.”
“வாவ்.. வா.. வா. “ என்று என்னை பக்கத்தில் அழைத்தார். என்னுடைய கைப்பேசியில் இருந்த அந்த வீடியோவை அவருக்கு காட்டினேன். அதில் ஒரு மாணவி தன்னுடைய ஆடைகளை ஒவ்வொன்றாக களைந்து நிர்வாணமாகிக் கொண்டிருந்தாள். சேர்மன் அதைப் பார்த்து மூடாகிக்கொண்டிருந்தார். “ஜெய் இந்த வீடியோவை எனக்கு அனுப்பறியா” என்றார். “ஆங்.. ஆங்.. சேர்மன் சார். வீடியோ வேணுமுனா.. எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணனும்”
“என்னா பண்ணணும். சொல்லுடா ஜெய்.. சஸ்பென்சனை கேன்சல் பண்ணுமா”
“சஸ்பென்சனை கேன்சல் பண்ணிட்டு. மாயநாதனை போட்ஸ்டுல இருந்து தூக்கனும். கூட கிளாசில் குடிச்சுக்கிட்டு கூத்தடிச்சதுக்காக மட்டும் இல்லாமல.. போக்சோ ஆக்டுல நடவெடிக்கை எடுக்கனும்”
“ஜெய்.. நீ தெரிஞ்சுதான் சொல்லறியா.”
“ஆமாம் சேர்மன் சார். இந்த வீடியோவை எடுத்தது மாயநாதன்தானு சொல்லி அவனை தீர்த்துவிடுங்க. உங்களுக்கு அதுக்கப்புறம் ஒரு கிப்ட் தாரேன்.”
“கிப்டா.. என்ன கிப்ட்..”
“இந்த டீல் உங்களுக்கு ஓகேவா.. அதை சொல்லுங்க முதல..”
“ஓகே தான். ஆனா.. அதெப்படி நடக்கும் ஜெய். யார் நம்புவாங்க..”
“இன்னைக்கு 11 ஓ கிளாக் உங்க கிட்ட ஒரு ஸ்டூண்ட் கம்ளேண்ட் லெட்டர் ஒன்னு தருவாங்க. அதை வைச்சு புரசீட் பண்ணுங்க சேர்மன் சார்.”
“ஏதும் பிரட்சனை ஆகிடாதே.”
“எதுவும் ஆகிடாது.”
“இதை ஏன் ஜெய் செய்யற.. மாயநாதன் லைப் காலி ஆகிடும். இனிமே எந்த ஸ்கூலிலும் அவனால சேர முடியாது.”
“எல்லாம் தெரியும் சார். யாமிருக்க பயமேன்” நான் வெளியேறினேன்.
மனதில் இருந்த ஒரு கொடூர திட்டத்தின் துவக்கமாக..

சேர்மன் அந்த புகார் கடிதத்திற்காக காத்திருந்தார். மணி 11 அடித்து ஓயும் போது சேர்மன் கைப்பேசியில் ஒரு குறுஞ்செய்தி சத்தம் வந்தது. கைப்பேசியை எடுத்தார். அது வாட்சப்பில் ஒரு காணொளி வந்ததற்கான சத்தம். அதனை என்னவென்று பார்த்தார். ஒரு மாணவி பெண்கள் காவல் நிலையத்தில் அவளுடைய கைப்பேசி எண்ணிற்கு.. நிர்வாண புகைப்படங்களையும், நிர்வாண காணொளியையும் அனுப்பி தன்னையும் படுக்கைக்கு வருமாறு தகாதவார்த்தைகளில் மாயநாதன் அனுப்பியதாக புகார் எழுதி தந்திருந்தாள். உடன் அவளுடைய கைப்பேசியையும் சமர்ப்பித்தாள். சேர்மனுக்கு சுருக்கென்று இருந்தது. புகார் கடிதம் இங்கல்லவா வரும் என்று நினைத்து மெத்தனமாக இருந்தவருக்கு.. கிர்ரென தலை சுற்றியது.
அடுத்த சில மணி நேரங்களில் குயில் ஒயின்சாப் பாரிலிருந்த மாயநாதன் போக்சோ சட்டத்தில் கைது செய்யப்பட்டிருந்தார். பெண் காவலர்களில் ஒருத்தி அவர் முகத்தில் காரி உமிந்ததை அங்கிருந்தவர்கள் பார்த்து வெறுத்தனர். தான் எதற்காக கைது செய்யப்பட்டிருக்கிறோம் என்ன பிரஞ்சையே இல்லாமல் செல்லிற்குள் கிடந்தார் மாயநாதன். முறையான விசாரிப்புகள் எல்லாம் சேர்மனிடம் நடந்து கொண்டிருக்க.. மாயநாதனை நேற்றே பள்ளியிலிருந்து நீக்கி விட்டதாக சேர்மன் கூறி தங்கள் பள்ளிக்கும் மாயநாதனுக்கும் சம்பந்தமே இல்லை என்று விளக்கிக் கொண்டிருந்தார். கல்லூரி காலத்தில் பெண்கள் பெண்கள் என்று சுற்றிக் கொண்டிருந்தவன் என்ற செய்தியெல்லாம் காவலதிகாரிகளுக்கு மாயநாதன் குறித்தான இந்தக் கதையை நம்ம ஏதுவாக இருந்தது.
காவல் அதிகாரிகள் எல்லாம் சென்ற பின்பு சேர்மன் அவசர அவசரமாக ஜெய்யை தேடிச் சென்றார். என்ன செஞ்சு வைச்சிருக்க ஜெய்.. அவனைப் பற்றி என்கிட்டதானே புகார் முதலில் வந்திருக்கனும். நான் அவனை ஸ்கூலை விட்டு நீக்கியிருப்பேனே” என்று கொதித்தார்.
“அதெல்லாம் அவனுக்குப் பத்தாதுசார்” என்று கூலாக சொன்னார் ஜெய்.
“உங்களுக்குள்ள என்ன விரோதம் ஜெய்..”
“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை சேர்மன் சார். இது ஒரு வகையான விளையாட்டு அவ்வளவுதான்.” என்றான் ஜெய்,.
“உன்கிட்ட ரொம்ப ஜாக்கிரதையாதான் இருக்கனும் போலிருக்கே. “ என்றார் சேர்மன். “விடுங்க விடுங்க சேர்மன் சார். உங்களுக்கும் இம்சை விட்டுடுச்சு தானே. இன்னைக்கு இதை கொண்டாடலாமா”
“கொண்டாட்டமா. உனக்கு மனசாட்சியே இல்லையா ஜெய். எனக்கு ஏதோ குற்றம் பண்ணின மாதிரி இருக்கு..”
“இருக்கும் சார். இருக்கும். உங்க பரிசு உங்களை தேடி போயிருக்கு நீங்க என்னடானா இங்க வந்து என் கூட டைம் வேஸ்ட் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்களே. முதல உங்க ரூமுக்கு போங்க” என்று அவரை வழியனுப்பினார் ஜெயதேவன்

The post அதெல்லாம் அவனுக்குப் பத்தாதுசார் appeared first on Tamil sex stories – Tamil kamakathaikal.