அப்படியானல் தான் நீ நல்ல பையன்!

என்னுடைய வாலிப வயது அனுபவங்களை பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன்.எனக்கு அப்போது வயது 19. எனது வீட்டிற்கும் எதிர்த்த வீட்டிற்கும் இடைப்பட்ட தூரம் இருபது அடிகள் மட்டுமே. பத்து அடி தூரத்தில், ஒரு வேலி அமைத்திருந்தோம்.

மூங்கில் கம்புகள், மரங்களின் கொம்புகளை வைத்து குறுக்கும் நெடுக்குமாக கட்டப்பட்ட வேலி தான் அது. செடிகள் நன்றாக வளரும் பட்சத்தில், அது ஒரு சுவர் போன்று இருக்கும்.அது ஒரு மழைக்காலம்.

அதிக மழை பெய்து மணிபிளாண்ட் செடிகள் அழுகிவிட்டதால், வேலி வெறிச்சோடிவிட்டது. இதனால், இங்கிருந்து அவர்கள் வீட்டை பார்க்கலாம். அவர்களும் பார்க்கலாம். எனவே, ஒரு நாள் காலை 11.00 மணியளவில், எங்களுடைய வீட்டு பகுதியில், வேலி அருகில் சிறு சிறு குழிகள் தோண்டி, புத்தம்புதிய மணிபிளாண்ட் செடிகள் நட ஆரம்பித்தேன்.

எப்படியும் ஒரு மாதத்தில் செடிகள் வளர்ந்து விடும்.நான் அப்போது அரை ட்ராயர் மற்றும் பனியன் அணிந்திருந்தேன்.மும்முரமாக வேலை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தேன்.

வேலி ஓரமாக அமர்ந்து இருந்து பார்க்கும்போது எதிர் வீட்டு கக்கூஸ் நன்றாக தெரியும். அது வேலியில் இருந்து இருபது அடி தூரத்தில் இருந்தது.

திடீர் என்று கதவு திறக்கும் சப்தம் கேட்டது. எதிர் வீட்டு பெண்மணி 30 வயது இருக்கும். அவர் ஒரு பள்ளிக்கூடத்தில் டீச்சராக வேலை பார்த்து வந்தார்.

கக்கூஸ் சென்று விட்டு வெளியில் வந்து கொண்டு இருந்தார். கக்கூஸ் அருகில் தான் அவர்கள் வீட்டு பின்வாசல் இருந்தது. வெளியில் வரும்போது, நன்றாக சேலையை தூக்கிக்கொண்டு வந்தார்.சட்டென்று பார்த்த எனக்கு – அவருடைய பெரிய குண்டி தெரிந்தது. திடீர் என்று திரும்பினார். இரண்டு தொடைகளுக்கும் மத்தியில் கரு கருவென்று வளர்ந்த மயிர்களுக்கு மத்தியில் அவருடைய சாமான் ஓரளவு தெரிந்தது.

நான் வேலி அருகில் இருப்பதை அவர் எதிர்பார்க்கவில்லை.என்னுடைய கண்களை விலக்க வேண்டும் என்றே எனக்கு தோன்றவில்லை.ஒரு நிமிடம் தான் ஆகியிருக்கும். திடீர் என்று அவர் ஏதோ ஒரு உணர்வில் எங்கள் வீட்டை பார்க்க, நான் வேலி ஓட்டை வழியாக அவரை பார்ப்பதை அவர் கண்டு கொண்டார்.விருட்டென்று பின் வாசல் வழியாக அவர் வீட்டிற்குள் சென்று விட்டார்.

எனக்கு அதற்கு பிறகு வேலை ஓடவில்லை. என்னை அறியாமலே, என்னுடைய வலது கை என்னுடைய சாமானை நெருட ஆரம்பித்தது.

என்னுடைய சாமான் அத்தனை சிறியவயதிலும், விறைப்பு வரும்போது எட்டு இஞ்சுக்கு குறையாமல் நீண்டு விடும்.

ஊர் கிணற்றில் குளிக்கும்போது ஒரு நாள் அதனை பார்த்த எனது நான்கு நண்பர்கள் எனக்கு கழுதை புடுக்கண் என்று பெயர் வைத்து விட்டார்கள்.

எனக்கு அது பெருமையாகவே இருந்தது. என்னை அறியாமலே என்னுடைய சாமானை மேலும் கீழும் ஆட்ட ஆரம்பித்து விட்டேன். எவ்வளவு நேரம் செய்தேன் என்றே நினைவு இல்லை. எனக்கு அந்த கரு கரு மயிர்களும், அதன் நடுவில் தெரிந்த பிளவும் தான் மனதில் தெரிந்து கொண்டு இருந்தது.

சட்டென்று ஒரு சிறிய சப்தம் கேட்க, நிமிர்ந்து பார்க்கவும் தான் தெரிந்தது, அந்த டீச்செர் வேலிக்கு அந்த பக்கம் உட்கார்ந்து கொண்டு என்னை பார்த்துக்கொண்டு இருக்கிறார் என்று. எங்கள் இரண்டு நபர்களுக்கும் இடைப்பட்ட தூரம் வெறும் நான்கு அடிகள் மட்டுமே.சட்டென்று அவர் பேச ஆரம்பித்தார்.

“நீ என்ன செய்து கொண்டு இருக்கிறாய்?”“நான் எதுவும் செய்யவில்லையே”“இல்லை, நீ தப்பு செய்து கொண்டு இருக்கிறாய்.

நான் ஐந்து நிமிடங்களாக உன்னை பார்த்துக்கொண்டு தான் இருந்தேன்.உன்னுடைய பெற்றோர்களிடம் இதை பற்றி செல்லப்போகிறேன்.”எனக்கு பயம் வந்து விட்டது.

“தயவு செய்து சொல்லவேண்டாம்”“அப்படியானால் நீ எனக்கு ஒரு உதவி செய்யவேண்டும்”“சரி செய்கிறேன்”“நான் பத்து நிமிடங்கள் கழிந்து கூப்பிடுகிறேன். என்னுடைய ஆறாம் வகுப்பு மாணவிகள் எழுதிய கணித விடைத்தாள்களை நீ திருத்தி தரவேண்டும்.

எட்டு நிமிடங்களுக்கு பிறகு அவர் மெதுவாக கூப்பிட்டார்.

நான் மாற்று உடை அணிந்து கொண்டு அவர் வீட்டிற்குள் சென்றேன். அடிக்கடி சென்று வரும் வீடு தான் அது. அவர் ஒரு சோபாவில் அமர்ந்து இருந்தார்.

அதன் எதிரில் ஒரு சிறிய டேபிள் இருந்தது. அதில் சில விடைத்தாள்கள் கிடந்தன.வேறு இடம் இல்லாததால், அவர் அருகில் உட்கார சொன்னார். நான் உட்கார்ந்தேன். விடைத்தாள்களை திருத்த ஆரம்பித்தேன்.

எப்படியும் முழுவதும் திருத்தி முடிக்க ஒரு மணி நேரம் ஆகிவிடும் என்று தோன்றியது.அவர் எழுந்து சென்று விட்டு, அடுத்த மூன்று நிமிடங்களில் ஜூஸ் கொண்டு வந்து தந்தார். சிறிது நேரம் அமர்ந்து கொண்டு நான் செய்யும் வேலையை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தார். எதுவும் பேசவில்லை.

ஜூஸ் நான் குடித்து முடித்தவுடன், டம்ளரை எடுத்துக்கொண்டு கிச்சனுக்குள் சென்று விட்டார்.வேலை மும்முரத்தில் அவரை பற்றி சிறிது நேரம் மறந்து விட்டேன்.சட்டென்று நான் நிமிர்ந்து பார்த்த போது, அவர் என்னருகில் அமர்ந்து இருந்தார்.

ஆனால், அவர் உடம்பில் உடை எதுவும் இல்லை.முற்றிலும் நிர்வாணமாக இருந்தார்.

அவருடைய இரண்டு பருத்த முலைகளும் எனது கண்களை உறுத்த ஆரம்பித்தன. என்னால் பார்க்காமல் இருக்கமுடியவில்லை.திடீர் என்று அவர் பேச ஆரம்பித்தார்.

“நீ வேலை செய்தது போதும். இப்போது நன்றாக என்னை பார்த்துக்கொள்”திடீர் என்று கால்களை அவர் அகற்ற, கரு கருவென்று வளர்ந்த மயிர்களுக்கு மத்தியில், அவருடைய சாமான் செக்க செவேல் என்று விரிந்து தெரிந்தது.எனக்கு கூச்சமாகவும் பயமாகவும் இருந்தது.

“கண்டிப்பாக உங்கள் வீட்டில் உன்னை பற்றி சொல்ல மாட்டேன். ஆனால் நான் சொல்லுவதை நீ செய்யவேண்டும்”

நான் சரியென்று தலை ஆட்டினேன்.

சட்டென்று, எனது தலையை பிடித்து அவர் ஒரு பக்க மார்பை எனது வாய்க்குள் திணித்துவிட்டு – “நன்றாக உன்னுடைய ஆசை தீர சப்பு” என்றார்.

முதலில் கூச்சமாக இருந்தாலும், இரண்டு நிமிடங்கள் செலவழித்து நன்றாக மார்பை பிசையவும், சப்பவும் ஆரம்பித்தேன். திடீர் என்று அடுத்த மார்பில் என்னுடைய வாயை வைத்து சப்பினேன்;இப்படியாக பத்து நிமிடங்கள் கழிந்தன.

சட்டென்று என்னுடைய உதட்டில் அவருடைய நாக்கை நுழைத்து இரண்டு நிமிடங்கள் வரை முத்தம் கொடுத்தார்.

“நீ மிகவும் நல்ல பையன்” என்று பாராட்டினார்.திடீர் என்று, என்னுடைய தலைமயிரை பிடித்து இழுத்து, அவருடைய சாமானில் என்னுடைய வாய் படுமாறு வைத்து விட்டு சொன்னார்.

“ஆசை தீர நக்கு; நல்லா குடி”கால்களை நன்றாக அகற்றிவைத்துக்கொண்டார்.

நான் வசதிக்காக சோபாவின் அருகில் தரையில் அமர்ந்து கொண்டேன். அவருடைய சாமானை நன்றாக பிளந்து நாக்கை உள்ளே நுழைத்து துழாவி துழாவி நக்க ஆரம்பித்தேன்.

எவ்வளவு நேரம் அப்படி இருந்தேன் என்று எனக்கு தெரியாதுஅவர் என்னுடைய தலையை நன்றாக அமுக்கிவைத்து, தலையை எடுக்க முடியாமல் இருக்க, தொடைகளை இறுக்கிக்கொண்டார். பதினைந்து நிமிடங்கள் கழிந்தன.

என்னுடைய நாக்கில் பிசுபிசுவென்று ஒரு திரவம் பட, அதை சுவைத்தேன்.

சட்டென்று, என்னுடைய ட்ரையரை உருவினார். என்னுடைய சாமானை அவருடைய வாயில் நுழைத்து கொண்டார். எட்டு நிமிடங்கள் வரை மேலும் கீழும் இழுத்து நன்றாக ஊம்பினார். என்னால் அடக்க முடியாமல் அவருடைய தொண்டையில், என்னுடைய கஞ்சி பாய ஆரம்பித்தது. ஒரு சொட்டு விடாமல் குடித்துவிட்டு, ஒரு துணியை எடுத்து துடைத்து விட்டார்.

விறுவிறுவென்று வீட்டிற்குள் நுழைந்தவர், மாற்று உடை அணிந்து கொண்டு வந்து சோபாவில் அமர்ந்து கொண்டார். நானும் விடைத்தாள்களை பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.

அடுத்த இரண்டாவது நிமிடம் அவருடைய கணவர் வீட்டிற்குள் நுழைந்தார்.டீச்சர் அவருடைய கணவரிடம் என்னுடைய உதவியை பற்றி பாராட்டி பேசினார்.

அவருடைய கணவர் என்னை பாராட்டினார். “தம்பி, அடிக்கடி வந்து டீச்சருக்கு இந்த மாதிரி உதவிகள் எல்லாம் நீ செய்து பழகணும். டீச்செர் எப்ப கேட்டாலும், என்ன கேட்டாலும் நீ மறுக்காமல் செய்யணும். அப்படியானல் தான் நீ நல்ல பையன்.”

நான் இருவருக்கும் வணக்கம் சொல்லிவிட்டு என்னுடைய வீட்டிற்கு செல்ல ஆரம்பித்தேன்.டீச்சருடன் மேலும் நடந்த சம்பவங்களை பற்றி அடுத்த அத்தியாயத்தில் சொல்லுகிறேன்.