கம்ப்யூட்டர் சைன்ஸ் ஹெட் ஆஃப் தி டிப்பார்ட்மென்ட்!

கதாபாத்திரங்கள்:

மதிவதனி – கல்லூரி கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் துறைத்தலைவர்
ராஜமாணிக்கம் – கல்லூரி நிறுவனர்
ராயப்பன் – கல்லூரி ஆபீஸ் ஸ்டாஃப்
மாயவன் – தமிழ்ப்பேராசிரியர்
அனுப்ரபா, தேவி, சுகந்தி மற்றும் கிறிஸ்டினா – எம் சி ஏ மூன்றாமாண்டு மாணவிகள்
ராகவன் – மதிவதனியின் கணவன்
தமிழ்ச்செல்வி – மதிவதனி-ராகவன் தம்பதியின் மகள்

“மேடம்…”

ஃபோனில் யாருடனோ பேசிக்கொண்டிருந்தவள் திரும்பினாள்.

“ஃபாதர் வரச்சொன்னாரு மேடம்…”, அந்த கல்லூரியின் பியூன் ராயப்பன். பியூன் என்று சொல்வதை விட, கல்லூரியில் வேலை பார்க்கும் அனைத்து ஆசிரியர்களுக்குமான கான்ட்டாக்ட் பெர்சன்.

“ஓ… இதோ வர்றேன்… ஹலோ, நான் அப்புறம் பேசறேன்…”, என்று ஃபோனைத்துண்டித்து விட்டு எழுந்தாள்.

அந்த அறைக்கு முன் சென்றதும், “இங்கதான் மேடம்…”, ராயப்பன் சொல்ல, மெதுவாக உள்ளே நுழைந்தாள்.

அறை நல்ல வாசனையாய் இருந்தது. சுத்தமாக பளபளத்தது. உள்ளிருக்கும் பாத்ரூம் கதவைத்திறந்து கொண்டு வெளியில் வந்தார் ராஜமாணிக்கம், அந்த கல்லூரியின் நிறுவனர். கிறிஸ்துவ ஃபாதர்கள் அணியும் நீண்ட வெள்ளை அங்கி அணிந்திருந்தார். சிரித்துக்கொண்டே…

“வாங்க… உக்காருங்க…”, என்று கையைக்காட்டி விட்டு அவரும் ஒரு சோஃபாவில் அமர்ந்தார்.

“மதி… மதி…”, என்று ராஜமாணிக்கம் இழுக்க…

“மதிவதனி ஃபாதர்..” , என்றாள்

“ஆங்… மதிவதனி மதிவதனி…”, சிரித்தார்… “நல்ல தமிழ்ப்பேரு… நல்லா கம்ஃபர்ட்டபிளா உக்காருங்க…”

சிரித்துக்கொண்டே மதிவதனி அட்ஜஸ்ட் செய்து உட்க்கார்ந்தாள்.

“ரெபேக்கா சொன்னாங்க உங்களைப்பத்தி… பத்து வருஷம் எக்ஸ்பீரியன்ஸ் இருக்குல்ல உங்களுக்கு?”

ரெபேக்கா அந்தக்கல்லூரியின் பிரின்சிபால்.

“பண்ணெண்டு வருஷம் ஃபாதர்…”

“ஓ… வெரி குட்…”, என்று ராயப்பனைப்பார்க்க, அவன் ஓடி வந்து ஃபாதர் கையில் அந்த சாவியைக்கொடுத்தான்.

“இந்தாங்க…”, என்று மதிவதனியைப்பார்த்து அந்த சாவியைக்கொடுக்க, அவள் அதை வாங்கினாள்.

“ஸ்டாஃப் ஹாஸ்டல்ல, ரூம் நம்பர் 6.”

“தேங்க்ஸ் சார்…”

“இல்ல… இந்த தேங்க்ஸை உங்களோட வேலைல நான் பாக்கணும்… ஹாஸ்டல் பத்தி என்ன தெரிஞ்சுக்கனும்ன்னாலும் நீங்க ராயப்பனை கேக்கலாம்… இல்ல, எங்கிட்ட நேரடியா கேக்கணும்ன்னாலும் கேக்கலாம்… இதான் என்னோட நம்பர்…”, அவரோட விசிட்டிங்க் கார்டை குடுத்துவிட்டு ராயப்பனை பார்த்து கண்ணசைக்க…

ராயப்பன், “வாங்க மேடம்…”, அழைத்துக்கொண்டு ஸ்டாஃப் ஹாஸ்டல் இருக்குமிடம் கூட்டிச்சென்றான். அது காலேஜின் பின்புறம்.

அத்தனை அமைதி. மரங்கள் நிறைந்து காற்று சில்லென்று வீசிக்கொண்டிருந்தது. நகரத்தின் சத்தங்களுக்கு இடையிலேயே வாழ்ந்து பழகியிருந்த மதிவதனிக்கு இது பிடித்திருந்தது.

அவர்களுக்கு பின்னாடியே வந்துகொண்டிருந்த கையில் ஒரு பையுடன் கண்ணாடி அணிந்திருந்த அந்த நபர், அவர்களைத்தாண்டி சென்று திரும்பிப்பார்க்க…

ராயப்பன் சிரித்துக்கொண்டே , “மாயவன் சார்… ஊர்லேர்ந்து வர்றீங்களா?”

“ம்ம்.. ஆமா..”, என்று சொல்லிவிட்டு அவர்கள் யாரென மதிவதனியைப்பார்க்க…

“மேடம் பேரு மதிவதனி… கம்ப்யூட்டர் சைன்ஸ் டிப்பார்ட்மென்ட்ல புதுசா ஜாய்ன் பண்ணியிருக்காங்க… ஹாஸ்டல்ல இன்னைக்கு ஜாய்ன் பண்றாங்க…”

“ஓ… வணக்கம் மேடம்… நான் மாயவன், தமிழ்த்துறை… சரி நீங்க ஹாஸ்டல் பாருங்க. அப்புறம் பேசுவோம்..”

அவர் சொல்லிவிட்டு கிளம்பியதும்,

“ராயப்பன்… லேடீஸ், ஜென்ட்ஸ் லெக்சரர்ஸ்… எல்லாருக்கும் ஒரே ஹாஸ்டலா?”

ராயப்பன் சிரித்துக்கொண்டே, “ஆமா மேடம்…” என்றான். மதிவதனியின் முக மாற்றத்தை கவனித்தவன்,

“கவலப்படாதீங்க மேடம்… ஏற்கனவே மூணு லேடி லெக்சரர்ஸ் ஹாஸ்டல்ல இருக்காங்க. இதுவரைக்கும் எந்த கம்ப்ளைண்ட்டும் இல்ல… ஒரு வாரம் பாருங்க. பிடிக்கலைன்னா ஃபாதர் கிட்ட சொல்லிட்டு நீங்க வெளில வீடு எடுத்துக்கூட தங்கிக்கலாம்…”

அந்த பில்டிங்க்கின் கேட்டை திறந்துகொண்டு உள்ளே நுழைந்த ராயப்பனை பின் தொடர்ந்தாள் மதிவதனி.

“இதான் மேடம் ரூம் நம்பர் 6. திறந்து உள்ள இருங்க. இப்ப வர்றேன்.”, சொல்லிவிட்டு பதிலுக்கு காத்திராமல் ராயப்பன் சென்றதும், மதிவதனி கதவைத்திறந்து உள்ளே நுழைந்தாள்.

ஒரு கட்டில், படுக்கையுடன்.
ஒரு மேசை
ஒரு நாற்காலி
உடைகள் வைத்துக்கொள்ள ஒரு அலமாரி
இரண்டு பக்கம் ஜன்னல்கள்

ஜன்னலைத்திறந்ததும் காற்று வேகமாக முகத்தில் மோதியது. வெளியே எட்டிப்பார்த்தாள். தூரத்தில் இன்னொரு கட்டிடம் தெரிந்தது. கட்டிடத்தை கீழிருந்து மேல் பார்க்க, முதல் தளத்தில் யாரோ ஒருவர் இவள் பார்ப்பதை கவனித்துக்கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. இவள் பார்த்ததும் அவ்வுருவம் விலகிப்போனது.

“அதுதான் ஸ்டுடன்ட்ஸ் தங்கற ப்ளாக் மேடம்..”

ராயப்பன் குரல் கேட்டு சட்டென திரும்பினாள்.

“ஓ… பசங்க வந்துட்டாங்களா?”

“மேக்சிமம் நாளைக்குதான் மேடம் எல்லா பொண்ணுங்களும் வருவாங்க.”

“ஒரு ரூம்ல யாரோ இருந்த மாதிரி இருந்தது…”, என்று ஜன்னலை கை காட்டினாள் மதிவதனி

ராயப்பன் ஜன்னல் வழியே எட்டி மேலே வரைக்கும் பார்த்து விட்டு… “ஒன்னு ரெண்டு பொண்ணுங்க வந்திருப்பாங்க மேடம்…”

“ம்ம்..”

“என் நம்பரை நோட் பண்ணிக்குங்க மேடம்..”, என்று சொல்லி நம்பர் சொல்ல மதிவதனி அவளுடைய மொபைலில் சேமித்துக்கொண்டாள்.

“அப்புறம் மேடம்… மணி இப்போ அஞ்சு. நீங்க ரெஸ்ட் எடுக்கணும்ன்னா எடுங்க. இன்னைக்கு ஹாஸ்டல் மெஸ் இருக்காது, நளைலேர்ந்து தான் காலேஜ் ஸ்டார்ட் ங்கிறதால… மத்தபடி நாளைலேர்ந்து நீங்க ஹாஸ்டல் மெஸ்ல சாப்ட்டுக்கலாம். உங்களுக்கு வெளில வாங்கிட்டு வரணும்ன்னா எங்கிட்ட சொல்லுங்க. வாட்சப் பண்ணா போதும். நான் வாங்கிட்டு வந்துடுவேன்…”

மதிவதனி கட்டிலில் உட்கார்ந்து ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டு, “தேங்க்ஸ் ராயப்பன்…” என்றாள்.

சிரித்தவன், “இன்னைக்கு நைட்.. மேடம்?”

“ஊர்லேர்ந்து கொண்டு வந்த சப்பாத்தி இருக்கு ராயப்பன்… அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கிறேன்…”

“சரி மேடம்.. நான் வர்றேன்…”, கிளம்பிய ராயப்பனை

“ஆங்க்… ராயப்பன்… இப்போ பார்த்தோமே… அந்த தமிழ் டிப்பார்ட்மென்ட்…”

“மாயவன் சார்…”

“எஸ்… அவர் எந்த ரூம்?”

“ம்ம்… ஃபர்ஸ்ட் ஃப்ளோர் மேடம்… ரூம் நம்பர் பதினெட்டு…”

“ஓ…”

“சரி மேடம்… நான் கிளம்பறேன்… வீட்லேர்ந்து வொய்ஃப் கால் பண்ணிட்டே இருக்கா…”, என்று போனை காதில் வைத்துக்கொண்டு, “ஆங்க்… இதோ கிளம்பிட்டேன்… வர்றேன்…”

ராயப்பன் போனதும் கதவை தாழ் போட்டு கட்டிலில் படுத்து வீட்டுக்கு ஃபோன் செய்தாள். கணவன் ராகவனிடமும், மகள் தமிழ்ச்செல்வி யிடமும் பேசினாள். கல்லூரியும் ஹாஸ்டலும் தனக்கு மிகவும் பிடித்திருப்பதாக சொன்னாள். பேசிவிட்டு, நண்பர்களிடமும் வாட்சப்பில் சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு அப்படியே உறங்கியும் போனாள்.

மதிவதனி. வயது 42. 22 வயதில் ராகவனுடன் திருமணம். பத்து வருடங்களுக்கு மேலாக சென்னையில் ஒரு கல்லூரியில் விரிவுரையாளராக பணிபுரிந்த அனுபவம். சென்னையில் இருந்து ஐந்து மணி நேர பயண தூரத்தில் இருக்கும் இந்த ஊருக்கு பணிபுரிய வந்த காரணம். இப்போது வாங்கிக்கொண்டிருப்பதை விட இரண்டு மடங்கு வருமானம். மற்றும் கிடைத்திருக்கும் போஸ்டிங்க் கம்ப்யூட்டர் சைன்ஸ் ஹெட் ஆஃப் தி டிப்பார்ட்மென்ட். முக்கியமாக இது பெண்கள் மட்டுமே படிக்கும் கல்லூரி.

ராகவனுடன் இல்லற வாழ்க்கை, செக்ஸ் வாழ்க்கை அனைத்தும் நல்லபடியாகவே செல்கிறது. ஒரே ஒரு முறை, ராகவன், மதிவதனியிடம், நண்பர்களின் துணைகளை மாற்றிக்கொண்டு உறவு வைப்பதைப்பற்றி பேசியிருக்கிறான். அவன் சொன்ன சமயம், இரண்டு பேரும் உறவு கொண்டு உச்சத்தை அடையப்போகும் சமயம். அவன் சொன்னதெற்கெல்லாம் மதிவதனி சரி சரி என்று சொல்லி, அவள் சொன்னதற்கு ராகவனும் உணர்ச்சி பொங்க அந்த உச்சமடைதலை முடித்தான்.

அதன்பிறகு இதைப்பற்றி பேசப்போக, “ஏங்க… நீங்க அன்னைக்கு உங்களுக்கு மூடு ஏத்திக்கத்தான் சொன்னீங்க ன்னு நானும் சரின்னேன்… இப்படி போய் பண்ணுவாங்களா ச்சீ… ம்ம்… அப்போ உங்களுக்கு யாரோ ஒரு ஃப்ரண்ட் வொய்ஃப் மேல இப்படி ஒரு ஆசை இருக்கு போல…”, என்று முறைக்க அதற்குப்பிறகு அதுபற்றி ராகவன் மறந்தே போனான்.

நன்றாக உறங்கிப்போன மதிவதனி கண் விழித்துப்பார்க்கும்போது இருட்டி விட்டிருந்தது. செல்ஃபோனில் மணி பார்க்க, அது ஏழரை என்றது. எழுந்து அறை விளக்கைப்போட்டு ஜன்னலை சாத்தப்போனவள் வெளியில் பார்க்க, அது.. அந்த மாயவன் சார். மாணவிகள் தங்கும் பிளாக்கில் ஏதோ ஒரு அறையின் ஜன்னல் முன் நின்றுகொண்டு, இடுப்புக்கு கீழே கையை முன்னும் பின்னும் ஆட்டுவது போல் இருந்தது. அவர் இப்போது ஜன்னலை எட்டிப்பார்த்துக்கொண்டே சற்றே திரும்ப இப்போது தெளிவாக தெரிந்தது. அறை வெளிச்சத்தில் தான் பார்ப்பது அவருக்கு தெரிந்துவிடுமோ என்று, ஓடிப்போய் அறை விளக்கை அணைத்துவிட்டு மறுபடி ஜன்னல் வழியே வெளியில் பார்த்தாள் மதிவதனி.

The post கம்ப்யூட்டர் சைன்ஸ் ஹெட் ஆஃப் தி டிப்பார்ட்மென்ட்! appeared first on Tamil Sex Stories.