நன்பகர்களின் அம்மா : அரவிந்த் அம்மா சசிகலா

வணக்கம் அன்பு நண்பர்களே.ரொம்ப நாள் கழிச்சு இந்த சிறுகதையை எழுதுறேன். இது கதை என்று சொல்ல முடியாது. உண்மை நிகழ்வு, கொஞ்சம் படிக்கச் சுவாரசியமா மாத்தி எழுதிருக்கேன்.கருத்துக்களை dhatchayani25 என்னும் முகவரிக்கு அனுப்பவும்.

கோவிட் காலத்தில் நமக்கு எல்லாம் பெரிய கஷ்டம் வந்ததை யாரும் மறக்க மாட்டோம். அந்த நேரத்தில் பல உயிர்கள் போனது ரொம்பவும் கஷ்டமா இருந்துச்சு. அதுவும் அமெரிக்காவுல 22 வயசு பெண்கள் எல்லாம் இருந்தப்போ, எதையும் அனுபவிக்காம போயிருச்சே இந்த கட்டை ன்னு நிறைய அழகான பொண்ணுகளை பார்த்தப்போ தோணிச்சு. இந்தியாவுலயும் பலர் இறந்தது ரொம்ப கஷ்டமா போச்சு. அந்த நேரத்தில் ஆரம்பமானது இந்த உறவு.

என் நண்பன் அரவிந்த். கூட வேலை செய்றவன். அவங்க வீட்ல அம்மா, அப்பா, இவன். மூணே பேர். போன கோவிட் அப்போ ஒரு ஹாஸ்பிடல் சரியா ட்ரீட்மெண்ட் குடுக்காம விட்டதுல அவங்க அப்பா இறந்துட்டார். அது எனக்கும் இன்னொரு பிரெண்டுக்கும் லேட்டா தெரிஞ்சு 1 வாரம் கழிச்சு போயி பார்த்தோம். அவனும் அவன் அம்மாவும் ரொம்ப பீல் பண்ணி பேசினாங்க. அவரோட பெருமை எல்லாம் சொன்னாங்க. அப்போ தான் அவங்க அம்மாவை முதலில் பார்த்தேன். பாக்கவே பரிதாபமா இருந்தாங்க. பையனுக்கு 27 வயசு ஆச்சு, கல்யாணம் பண்ண பொண்ணு பார்த்துட்டு இருந்தாங்க. அதுக்குள்ள இப்படி ஆகிருச்சு னு சொன்னாங்க. எனக்கும் ரொம்ப கஷ்டமா போச்சு. அன்னைக்கு அவங்க அழகா இருந்ததை மட்டும் தான் பார்த்தேன்.

தப்பா ஏதும் நினைக்க தோணல. அந்த வயசுலயும் ரொம்ப அழகா இருந்தாங்க, ஒரு சைட்ல பாக்க பழைய நடிகை மாதவி மாதிரியே இருந்தாங்க. நல்ல கலர். ஆரஞ்சு கலர் புடவை கட்டி இருந்தாங்க. ஒரு கட்டத்துக்கு மேல அவங்க கண்ணுல இருந்து கண்ணீர் தேங்கி நின்னுச்சு. அன்னைக்கு அதோட வெளிய வந்துட்டோம். அவங்களுக்கு ஆறுதல் சொல்லிட்டு வந்த பின்னர் அவனை பாக்கல. காரணம், அவன் கொஞ்ச நாள் முன்னாடி தான் வேற கம்பெனிக்கு மாறி இருந்தான்.

ஒரு மாசம் இருக்கும், அதுக்கப்புறம் அவன் வீட்டு பக்கம் போனபோது, அவன் ஞாபகம் வரவே, அவன் வீட்டுக்கு போயி கதவு தட்டினேன். அது சாயந்திரம் தான். நிச்சயம் அவன் இருப்பான்னு தான் போனேன். அவங்க அம்மா தான் கதவு திறந்தாங்க. இன்னைக்கு மயில் கலர்ல ஒரு சேலை கட்டி இருந்தாங்க. என்னை பார்த்ததும் அடையாளம் கண்டு பிடிச்சிட்டாங்க. உள்ளே போனேன். அரவிந்த் எங்க கேட்டேன். இன்னும் வரலை. இன்னைக்கு போகும்போதே ஒரு மீட்டிங் இருக்கு, முடிச்சிட்டு தான் வருவேன் சொன்னான் சொன்னாங்க. சரி நான் கிளம்புறேன் சொன்னேன். வாப்பா, உக்காருன்னு சொல்லி காபி போட்டு குடுத்தாங்க. அப்போ தான் நான் அவங்கள கொஞ்சம் நல்லா கவனிச்சேன். ஒல்லியான உடம்பு. தொப்பை இல்லாத வயிறு. இந்த வயசுலயும் கொஞ்சமும் கொழுப்பு இல்லாத இடை. ஆனா, உடம்புக்கு சம்பந்தமே இல்லாம குண்டி. நல்லா கொழுகொழுன்னு இருந்துச்சு. அவங்க காபி போட எந்திரிச்சி போகும்போது பார்த்தேன் நல்லா மேல கீழ ஆடுது. பரவால்ல அரவிந்த் அப்பா நல்லா தான் சிலையை செதுக்கி இருக்கார்னு நினைச்சிட்டேன்.

அப்பறம் ஒரு 5 நிமிஷம் பேசினேன். இன்னும் அவங்க அந்த பெரிய கஷ்டத்துல இருந்து வெளிய வரலன்னு புரிஞ்சது. அப்போ மறுபடியும் அவங்க உடைஞ்சு போயி அழ ஆரமிச்சிட்டாங்க. அப்போ அதை மறைக்க அவங்க எழுந்த போது, நைலான் புடவை முந்தானை சரிந்து விழுந்ததது. அவங்க ஜாக்கெட் முதல் சரியா தொப்புளில் சொருகி இருக்கும் புடவை வரை ஒரு செகண்ட் பார்த்தேன். அவங்க வேகமா சரி செஞ்சாங்க. ஆறுதலா பேசிட்டு வந்தேன். ஆனாலும் அவங்க ஸ்ட்ரக்ச்சர் என்னை ஒருமாதிரி பண்ணிடுச்சு. எனக்கு அவங்க தான் கனவுகன்னியா தெரிஞ்சாங்க. அவங்கள நினைச்சாலே என் பூல் பெருசா ஆகிடும். அவங்க சூத்து என் கண்ணு முன்னாடியே இருந்துச்சு. அதனால அடிக்கடி அவங்க வீட்டுக்கு போயி பார்ப்பேன். அரவிந்த் இருக்கும் சமயம், இல்லாத சமயம்னு சரியா பார்த்தும் போவேன். கொஞ்ச நாளில் நான் அவங்க நல்ல குடும்ப நண்பர் ஆகிவிட்டேன்.

இப்படி ஒரு வருஷம் போயிருச்சு. ஒரு நாள் அவங்க வீட்டுக்கு போனேன். சாயந்திரம் 4 மணி இருக்கும். அவங்க மட்டும் தான் இருந்தாங்க. 6 மணிக்கு அரவிந்த் வருவான்னு சொன்னாங்க. சரி நான் அப்போ லேட்டா வரேன் சொன்னேன். இருந்து பார்த்துட்டு போயேன் சொன்னாங்க. நானும் உக்காந்தேன். காபி போட்டுட்டு வந்தாங்க. அப்பறம் கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு, இன்னொரு அலுவலக நண்பர் கேட்டார் என்பதற்காக ஆண்ட்டியிடம், ஆண்ட்டி எங்க ஆபீஸ் ல ஒருத்தருக்கு வீடு வேணும், இந்த அப்பார்ட்மெண்ட்ல எதுனா வீடு இருக்கா கேட்டேன். இல்ல இருந்தா நான் சொல்றேன். 1ஸ்ட் பிலோர் ல ஒரு வீடு காலி ஆகும் நினைக்கிறன், நீ நம்பர் குடு காலி ஆச்சுன்னா உனக்கு சொல்றேன் சொன்னேன். நான் அவங்ககிட்ட நம்பர் குடுத்து, அவங்க நம்பர் வாங்கிக்கிட்டேன்.ரெண்டு நாள் அப்பறம் ஆபீஸ் நண்பர் நச்சரிக்க, ஆண்ட்டிக்கு போன் பன்னினேன், எடுக்கல. சமையல் வேலையில பிசியா இருந்தாங்க போல. அதனால் வாட்சப் மெசேஜ் அனுப்பிவிட்டேன். அதுக்கு அப்பறம் பதில் வரவே இல்லை.

நைட் தான் பதில் வந்தது. அடுத்த மாசம் தான் காலி ஆகும்னு. நான் ஆண்டிக்கு மெசேஜ் அனுப்பினேன் ஓகே ஆண்ட்டி. சாரி நீங்க பிசியா இருப்பிங்க, மெசேஜ் அனுப்பிட்டேன் சொன்னேன். அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல, நான் போன் வந்தா தான் பேசுவேன். எப்பயாச்சும் தான் இந்த மெசேஜ் எல்லாம்னு சொன்னாங்க. அன்னைக்கு முதல் நாள் சில மெஸேஜுடன் நின்றது. அப்படியே கொஞ்ச நாளா போச்சு. ஆண்ட்டி அப்பப்போ ஆன்லைன் வந்தாங்க. நான் எதுனா போர்வேர்ட் மெசேஜ் அனுப்புவேன். நல்லா இருக்கு, எதுனா ரிப்ளை அனுப்புவாங்க. ஒரு நாள் அவங்க வீட்டுக்கு போனப்போ, ஏதோ போன் ல ஆப் சரியா வர்க் ஆகல, சொல்லி எப்படி சரி பண்ண என்று கேட்டாங்க. போனை குடுத்தாங்க. மெமரி இல்லாம ஸ்லோவா இருக்கா பார்க்க எல்லா ஆப்பையும் கிளோஸ் பண்ணேன். அப்போ பிரௌசர் பேஜ் உள்ள போனேன், ஒரே அதிர்ச்சி. ஆண்ட்டி, காக், பெனிஸ், பிளாக் காக் என்று தேடி ஒரே பூலு போட்டோ பார்த்து இருக்காங்க… எனக்கு என்ன பண்ண தெரியல. அதை எல்லாம் டெலீட் பன்னிட்டு சில தேவை இல்லாத ஆப்களை அனின்ஸ்ட்டால் பன்னிட்டு அவங்கள்ட்ட குடுத்துட்டு கிளம்பிட்டேன்.

அன்னைக்கு நைட் தான் என் வாழ்க்கையில ஒரு ஆண்ட்டியை போடுவதற்கு, அதுவும் நண்பனின் அம்மாவை அனுபவிக்க கிடைத்த முதல் வாய்ப்பிற்கான அறிகுறி நாள். நைட் அவங்களுக்கு மெசேஜ் அனுப்பினேன். ஆண்ட்டி போன் நல்லா ஒர்க் ஆகுதானான்னு கேட்டு. அவங்க 11 மணிக்கு தான் பார்த்து ரிப்ளை பண்ணாங்க. இப்போ ஸ்பீடா இருக்கு.. என்ன பண்ண? கேட்டாங்க. நான் சொன்னேன், ஆண்ட்டி தப்பா எடுத்துக்கலைனா சொல்றேன்…. என்ன சொல்லு… இதுல என்ன இருக்கு..? அதில்ல ஆண்ட்டி நீங்க ஏதாவது வெப்சைட் பார்த்து இருந்தா, அதுல கெட்ட வெப்சைட் இருந்தா, அதுல இருக்குற சில ஆப்கள் பெர்மிஷன் கேக்காம இன்ஸ்டால் ஆகும். அதனால மெமரி வீணா போகும். அதான் இனிமேல் பார்த்து.. யூஸ் பண்ணுங்க சொன்னேன். கொஞ்ச நேரம் அவங்க கிட்ட இருந்து பதில் வரல. நான் போனையே பார்த்துட்டு இருந்தேன். ஒரு பத்து நிமிஷம் கழிச்சு மெசேஜ் வந்துச்சு. ஏதும்.. அரவிந்த் கிட்ட சொல்லிராத. சாரி… ப்ளீஸ் என்று இருந்துச்சு. சொல்லல ஆண்ட்டி. நீங்க ஏதும் பயப்படாதீங்க, பீல் பண்ணாதீங்க.. ன்னு ரிப்ளை பண்ணேன். ஆண்ட்டி தேங்க்ஸ் சொன்னாங்க. படுத்தேன், ஆண்ட்டி சூத்து தான் ஞாபகம் வந்துச்சு. என் சுன்னி நட்டுகிட்டு நின்னுச்சு. ஆண்ட்டியை திருப்பி படுக்க வச்சு, சூத்து அடிக்கணும் போல இருந்துச்சு. அவங்க இடுப்புல குஞ்சை வச்சி ? யோசிச்சேன், செம்மயா இருந்துச்சு.. அப்படியே கையடிச்சிட்டு தூங்கிட்டேன்.

ஒருவாரமா நான் அவங்க வீட்டுக்கு போகல, ஆண்ட்டிகிட்ட இருந்தும் மெசேஜ் வரல. அன்னைக்கு அரவிந்த் கால் பண்ணான். பேசிட்டு வழக்கம் போல அம்மா எப்படி இருக்காங்க… விசாரிச்சேன். அவன் இந்தா அவங்கள்ட்ட பேசுனு சொல்லி குடுத்தான். அவங்க எப்படி இருக்க, ஏன் வரவே மாட்ற அப்டினு கேட்டாங்க. வரேன் சொன்னேன். அதுக்கு அப்பறம் 1 வாரம் கழிச்சு, அரவிந்த் வீட்ல இருக்க மாட்டான் தெரிஞ்சு அந்த டைம்க்கு போனேன். அவங்க உள்ள வர சொன்னாங்க. எதுமே பேசல. நானும் சும்மா இருந்தேன். காபி போட்டு குடுத்தாங்க. சத்தமே இல்லாம குடிச்சேன். கிளம்ப போனேன், அப்போ தான் கேட்டாங்க நீ ஏதும் சொல்லல அவன்கிட்ட. இல்ல ஆண்ட்டி விடுங்க… இதெல்லாம் சொல்வேனா. என்றேன். சரி ஆண்ட்டி நான் கிளம்புறேன், என்றேன். என்ன அவசரம் ஏதாவது வேலை இருக்கா? கேட்டாங்க. இல்ல ஆண்ட்டி, இன்னொரு நாள் வரேன்…

சொன்னேன். அரவிந்த் வர இன்னும் 2 மணிநேரம் ஆகும் இருந்துட்டு போ சொன்னாங்க. நானும் உக்காந்தேன். டிவி பார்த்தோம். அவங்க எனக்கு சைடு ல இருக்குற சேர்ல இருந்தாங்க. நான் டிவிக்கு நேர எதிர்ல உக்காந்திருந்தேன். அவங்க என்னைய பார்ப்பது போல இருந்துச்சு. நான் ஒரு 5 செகண்ட் அவங்களையே பார்த்தேன், அவங்களும் பாத்தாங்க. அப்பறம் டிவி பாத்தாங்க. நானும் பார்வையை திருப்பி டிவி பாத்தேன். ‘என்ன ஒன்னும் பேச மாட்டிங்கற?’ ன்னு கேட்டாங்க. ‘ஒன்னும் இல்ல ஆண்ட்டி…’ ‘என்னை பத்தி தப்பா நினைக்கிற தானே..?’ ‘இல்ல ஆண்ட்டி, எனக்கு புரியுது’ ‘இல்ல டா.. அது அங்கிள் இருந்த வரை ஒரு துணை இருந்துச்சு.. இந்த ஒன்னரை வருஷமா..

ஒரு கஷ்டமா இருக்கு… உனக்கு புரியாது… ” என்று சொல்லி கண்ணுல கண்ணீர் வச்சிட்டாங்க. நான்.. ஆண்ட்டி… எனக்கு புரியுது, ப்ளீஸ் விடுங்க… இதெல்லாம் என்னை தாண்டி எங்கயும் போகாது … சொன்னேன். கொஞ்சம் சமாதானம் ஆனவங்க, என் முன்னாடி இருந்த டேபிளில் இருந்த காபி கிளாஸை எடுத்தாங்க. அப்போ முந்தானை சரிந்து விழுந்துச்சு.நடிகை சுகன்யா மாதிரி ஒரு ஸ்ட்ரக்ச்சர். தொப்பை இல்லாத தமன்னா கலர் வயிறு. அதுல ஆழமான தொப்புள் சிம்ரன் தொப்புள் மாதிரி. கொஞ்சம் மேல பார்த்தா பச்சை கலர் ஜாக்கெட், அது உள்ள ப்ரா தெரியுற மாதிரி சி த்ரூ துணி… எனக்கு ஒரு நிமிஷம் வியர்த்துச்சு. ஆண்ட்டி அவசரம் இல்லாம பொறுமையா முந்தானைய சரி செய்து, இடுப்புல சொருகிட்டு, க்ளாஸ் எடுத்துட்டு கிட்சேன் போனாங்க. மேல கீழ ஆட்டம் போடும் அவங்க குண்டிய பார்த்துட்டே இருந்தேன்.தொடரும்… அடுத்த பாகத்தில் இந்த சிறுகதை முடியும்

கருத்துக்களை dhatchayani25 என்னும் முகவரிக்கு அனுப்பவும்.

5052500cookie-checkநன்பகர்களின் அம்மா : அரவிந்த் அம்மா சசிகலாno