பத்மாவை எப்படி மடக்கனே? – tamil sex stories

பவித்ரா. இதுதான் என் பெயர். என் வயது 42. சந்தானம் என்பவரை கல்யாணம் செய்துக் கொண்டு, ஒரே மகன் மகேஷை, பெற்றேன். பின், என் கணவர் ஆக்சிடெண்டில் இறந்து போனார். அவர் நல்ல கவர்மெண்ட் உத்தியோகத்தில் இருந்தார். எனவே, அவர் இறந்த பிறகு, கவர்மெண்ட் பென்ஷன் நன்றாக வந்தது. சந்தானம் செக்ஸில் படு கெட்டி. தினமும் செக்ஸ் தான். சனி, ஞாயிறு எல்லாம் மூணு முறை ஓழ்ப்பார். அவரை ரொம்பவே மிஸ் பண்றேன். மகேஷ் ஸ்கூலில் மூன்றாவது படித்துக் கொண்டு இருந்தான். மகேஷ் ஸ்கூலுக்கு கிளம்பியவுடன் முழு நேரமும் நான் வீட்டில்தான் இருப்பேன். எனவே எனக்கு எப்போதும் வீட்டு வேலைதான் நண்பி எல்லாம். பின், தொடர்ந்து டீவி பார்ப்பேன். செக்ஸ் ஆர்வம் அதிகம். முழு நேரமும் செக்ஸ் போர்ன் படங்களை பார்த்துக் கொண்டு இருப்பேன். செக்ஸ் கதைகளும் படிப்பேன். படித்துக் கொண்டு அவ்வப்போது கையடிப்பதும் உண்டு. ஆனால், இப்போதெல்லாம் அவை போதவில்லை. கடைசியாக செக்ஸ் வைத்து 8 மாதம் ஆகி விட்டது. நண்பர்களும் இல்லை. அவ்வளவாக, உறவினர்களும் இல்லை. எனவே, எப்போதும் தனிமையாகவே காலம் கழிக்க வேண்டி இருந்தது.

இப்போது. மொட்டை மாடியில் நின்றுக் கொண்டு இருந்தேன். அங்கே ஒரு அழகான பையன் போய்க் கொண்டு இருப்பதை பார்த்தேன். அது பத்மா வீடு. பத்மா, என் மகன் மகேஷ் ஸ்கூலில்தான் கணக்கு டீச்சராக இருக்கிறாள். ஆனால், எனக்கு அவ்வளவாக நெருங்கிய பரியச்சம் இல்லை. பார்த்தால், ஹலோ, ஹலோ அவ்வளவுதான். பத்மா, கணக்கு டீச்சராக இருப்பதால், ஒரு வேளை இவனையும் கணக்கு பண்றாளோ. காரணம், அந்த பையனை அடிக்கடி இங்கே பார்க்கிறேன். உற்று பார்த்தேன். பையன் அமர்களமாக இருந்தான். இந்தி நடிகரை போல இருந்தான். ஆனால், பத்மா ஸ்கூல் டீச்சர். இவனை பார்த்தால் காலேஜ் பையன் போல இருக்கான். ஒரு வேளை, பத்மா இவனை வைத்துக் கொண்டு இருக்காளா? அப்படி இருந்தால் ரொம்ப லக்கிதான். துணி காயப்போட்டுக் கொண்டே, அவனை பார்த்தேன். சின்ன பையன். இப்படிப்பட்ட பையனுடன் படுக்கணும். சின்ன பையன்னா என்ன? கணவன் உடன் ஆக்*ஷன் மிஸ்ஸிங் என்றால் மனம் எப்படி எல்லாம் நினைக்குது. என் கணவனே மிஸ்ஸிங். பத்மாவிற்கு கல்யாணம் ஆகி 3 வருஷம் ஆச்சு. அவ புருஷன் நல்லாதான் இருப்பாரு பார்க்க. ஆனால், அவரிடமும் ஆக்ஷன் மிஸ்ஸிங்கா என்ன?

அன்று பகலில் டீ. வி ஸீரியல் பார்க்கும்போதும் என் மனம் அவளை பற்றியும், அந்த பையனை பற்றியும்தான் நினைத்துக் கொண்டு இருந்தது. சின்ன பையன். ஆனால், சின்ன பசங்க எல்லாம் ஓழில் கெட்டிக்காரங்க. காரணம், சின்ன வயசு, ஆர்வம், எனர்ஜி, மற்றும் பல பல ஐடியாவை கை வசம் வைச்சி இருப்பாங்க. அதுவும் இந்த பையன் போல இருக்கணும். சின்ன பையனா இருக்கணும், ஆனா சாமான் பெருசா இருக்கணும். இந்த சமுதாயத்தை நினைச்சா பயமா இருந்தது. சின்ன பையனா பார்த்து, படுக்கணும்னு தோணுது. ஆனா, பயமாவும் இருக்கு. யோசித்துக் கொண்டு இருந்ததில், டீ. வி நிகழ்ச்சியில் மனம் ஓடவில்லை. டீ. வியை நிறுத்தி விட்டு நான் என் அறைக்கு சென்றேன். மெல்ல, என் உடையை எல்லாம் கழட்டினேன். நிர்வாணமாக, ஒரு ஸர்வீஸ் பலான புத்தகத்தை எடுத்தேன். அதில் சின்ன பசங்க எல்லாம் பெரிய சாமானுடன், வயதான பெண்களை ஓழ்த்துக் கொண்டு இருந்தார்கள். இந்த பையனும் நிச்சயம் பத்மாவை ஓழ்ப்பான். இதை நினைத்துக் கொண்டு இருந்தால், என் புண்டை ஒழுக ஆரம்பித்தது. மெல்ல, என் கை விரலை எடுத்து என் கிளிட் மேலே போட்டுக் கொண்டு கையடிக்க ஆரம்பித்தேன். இப்போது, சின்ன பசங்க என் மனதை கொள்ளை கொண்டு இருந்தாங்க. என் மனம் மற்றும் மூச்சு உஷ்ணமானது. வாய்ப்பு கிடைத்தால், சின்ன பசங்க கூட படுக்கணும் என்று நினைத்துக் கொண்டே அப்படியே தூங்கி போனேன்.

சனிக்கிழமை. நான் கடைக்கு சென்றேன். கடையில் போனவுடன்தான் பார்த்ததில் பர்ஸில் பணமே இல்லை. மை காட். இப்ப என்ன செய்வது? ஏ. டி. எம் போகனும். அந்த நினைப்பே எனக்கு அதிர்வை கொடுத்தது. காரணம், அப்போதுதான் அந்த பண பிரச்சனை இருந்தது. ஏ. டி. எம் முன்னால் மக்கள் தவம் இருக்க வேண்டி இருந்தது எல்லாம் அப்போதுதான் நடந்தது. சரி என்று ஏ. டி. எம் போனால், அங்கே ஒரு 20 பேர் நின்றுக் கொண்டு இருந்தார்கள். எப்படி இருந்தாலும், ஒரு 45 நிமிடம் ஆகும் போல. கூட்டத்தில் சேர்ந்து நிற்க ஆரம்பித்தேன். சற்று நேரத்தில் யாரோ,என் பிட்டத்தை தேய்ப்பது போல உணர்ந்தேன். ஒரு வேளை, க்யூவில் நிறைய மக்கள் இருப்பதால் இருக்கும் என நினைத்தேன். எதேச்சையாக நடப்பது போல தெரியவில்லை. யாரோ வேண்டுமென்றே என் சூத்தை தடவுவது போல உணர்ந்தேன். திரும்பி பார்க்கலாம் என்றால் பயமாக இருந்தது. ஆனால், மெல்ல, மெல்ல என் பிட்டம் தடவப்பட்டது. ஏதோ வாழைப்பழ ஸைஸில் என் பிட்டத்தை தடவியது. திடிரென்று ஏ. டி. எம் அனுபவம் இனிதாக இருந்தது. அந்த வாழைப்பழ சாமான் மேன்மேலும் வளர்ந்துக் கொண்டே போனது. எம்மாம் பெருசு. அந்த வாழைப்பழம் என் பிட்ட பிளவை தேடிக் கொண்டு இருப்பதை உணர முடிந்தது. யாரோ, சற்று சிரமத்துடன், என் பிட்டத்து பிளவை தேட முயற்சி செய்வது தெரிந்தது. மெல்ல, நெளிந்து அந்த சாமான் என் பிட்ட பிளவில் வைக்க உதவி செய்தேன். இப்போது பின்னால் இருப்பவன் தேய்க்க, தேய்க்க, சொர்க வாசலுக்கே சென்றேன். சரியான பொஸிஷனில் இருந்ததால் இன்பம் கொள்ளை, கொள்ளையாய் இருந்தது.

“உள்ளே, என்ன பண்ணிட்டு இருக்கான்” என்று மெலிதாக குரல் கிசுகிசுவென வந்தது. டபுள் மீனிங். ஆமாம், தாத்தா ஒருவர் ஏ. டி. எம்மில் ரொம்ப நேரமாக இருந்தார். கிசு,கிசு என்று குரல் வந்த இடத்தை பார்த்தேன். பார்த்தவுடன் ஷாக் ஆயிட்டேன். காரணம், இது என் எதிர் வீட்டில் அடிக்கடி பார்க்கும் அதே பையன். இவன்தான் என் பிட்டத்தை தேய்த்துக் கொண்டு இருந்தானா என்ன? உடனே என் வாய் உலர்ந்து விட்டது. இவனா? இவன் சாமானா இது? கடவுளே.

“உள்ளே, என்ன பண்றதுன்னு தெரியாம பண்றான்” என்றான் கிண்டலுடன். அவன் சொன்ன விவேக் பாணியில் அவன் சொன்னதை கண்டு க்ளுக் என்று சிரித்தேன்.

“என்ன பண்றதுன்னு தெரியல போலிருக்கு நீ சொல்றா மாதிரி” என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே. என்னறியாமல், நானும் டபுள் மீனிங்கில் பேசறேன். ஓ. உங்களுக்கு பிடித்து இருக்குதா என்ற மாதிரி அவன் பார்வை இருந்தது. க்யூ இன்னும் இருந்தது. நானும் பொறுமையாக என் பிட்டத்தை அவன் சாமானில் தேய்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். அவன் பேசிக் கொண்டே இருந்தாலும், அவன் சாமான் என் பின்புறம் நன்றாக அரைத்துக் கொண்டு தான் இருந்தது. பெரிய சாமான். இவ்வளவு நேரமா, போட்டு தேய்த்துக் கொண்டு இருந்ததில், நேரம் போனதே தெரியவில்லை. சொக்கி விட்டேன். ஆனால், ஏ. டி,எம் அறைக்கு மிக அருகில் வந்து விட்டேன். இனிமேல், விட்டால் இவனை பிடிக்க முடியாது. மெல்ல, திரும்பி, அவனை பார்த்தேன்.

“இங்க வேற ஏதாவது ஏ. டி. எம் இருக்கா?” என்றேன்.

“இருக்கு ஆண்ட்டி, ஆனா, அங்க இன்னும் கூட்டம் இருக்கும்” என்றான் சிரித்துக் கொண்டே.

“ஓ. அப்படியா. அப்ப, இனி நான் அங்கதான் போவேன்” என்று சொல்லிக் கொண்டே, என் பிட்டத்தை மெல்ல அவன் பேண்ட்டின் மேல் தேய்த்தேன்.

“நீங்க போனா, நானும் வறேன்” என்று சொல்லி அவன் சிரித்தான். அப்படி செய்வதன் மூலம், நானும் இதை ரொம்ப ரசிக்கிறேன் என நான் அவனுக்கு உணர்த்த விரும்பினேன். என் பிட்டத்தை நான் அசைக்க, அவன் சாமான் பெரியதாகிக் கொண்டே போவதை உணர முடிந்தது. எம்மாம் பெரிய சாமான். இந்த சின்ன பையனுக்கு இவ்வளவு பெரிய சாமானா? இப்ப தெரியுது, பத்மா, ஏன் இவனிடம் மயங்கி இருக்கான்னு. நானும் லக்கிதான். இல்லேன்னா, இன்னிக்கு இவன் கிடைச்சி இருப்பானா? ஏன் பத்மா மட்டும் இவனை ரசிக்கணும், நானும் இவனை ரசிக்கிறேன் என்று மனதில் ஒரு விதண்டாவாதம் ஓடிக் கொண்டு இருந்தது. என் முறை வந்தது, ஆனால், ஏன் இவ்வளவு சீக்கிரம் முறை வந்தது என கோபம் வந்தது. எப்படியோ, நான் ஏ. டி. எம் உள்ளே சென்றேன். ஏ. டி. எம் கார்டை உள்ளே போட்டேன். எவ்வளவு தரம் போட்டாலும், ஏதோ ஒரு மெஸேஜ், கார்டில் ஏதோ தவறு என்று வந்தது. மை காட். பணமும் தேவை. அதே சமயம், ஏகப்பட்ட கூட்டமும் சேர்ந்து இருந்தது. என்ன செய்வது? மெல்ல திரும்பினேன். அவன் இருந்தான். அவனை அழைத்தேன்.

“உள்ளே வரயா தம்பி. ஏதோ மெஸேஜ் வருது” என்று சொன்னேன்.

“ஓ. நான் வறேன் ஆண்ட்டி” என்று உள்ளே வந்தான்.

“ஸாரிப்பா, நான் உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்றேன்” என்றேன்.

“நீங்க டிஸ்டர்ப் பண்றீங்க ஆண்ட்டி” என்று மீண்டும் டபுள் மீனிங். மெல்ல, சிரித்துக் கொண்டே என் ஏ. டிஎம் கார்டை அவனிடம் கொடுத்தேன். கார்டை வாங்கினான். நான் பாஸ்வார்டை சொல்ல, அவனே அதை டைப் செய்தான். கொஞ்ச நேரத்தில் அந்த மெனு வந்தது. எனக்கும் நிம்மதி வந்தது. ஒரு வழியாக 5000 பதிவு செய்ய, பணம் வந்தது. பணத்தை பார்த்ததும் எனக்கு புன்னகை வந்தடு. ஒரு வழியாக, பணத்தை எடுத்துக் கொண்டு வெளியே வந்தேன்.

“ரொம்ப நன்றிப்பா. என்ன பிரச்சனைன்னு தெரியலயே” என்றேன்.

“கார்டை திருப்பி போட்டுட்டீங்க, அதான்”

“அப்ப, எப்படி போடனும்ன் உனக்கு தெரியுமா” என கொக்கி போட்டேன்.

“ஆமா ஆண்ட்டி, எப்படி போடனும்ன் தெரியும். அதில் எக்ஸ்பெர்ட் நான்” என்று சொல்லி சிரித்தான். கில்லாடிதான் என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

“நீதான் எக்ஸ்பெர்ட் என தெரியுமே” என்றேன் பத்மாவை நினைத்துக் கொண்டே.

“நல்ல மெஷின் கிடைச்சா, கார்டை விடறதுல என்ன பிரச்சனை” என்றான் குறும்பாக.

“ஓ. உனக்கு கிடைச்ச மெஷின் சூப்பரா?” என்றேன் மீண்டும் குறும்பாக.

“ஆமாம், ஆண்ட்டி, மெஷின் சூப்பர்தான். கும்முன்னு இருக்கு” என்று கொல்லென்று சிரித்தான். அவன் பார்வை என்னை ஒரு ஸ்கேன் செய்தது. எனக்கு முகம் சிவந்தது.

“சரி, நான் பணம் எடுத்திட்டேன். இப்ப, நீ உன் கார்டை போடு பார்க்கலாம்” என்று சொல்லி சிரித்தேன். அவனும் சிரித்துக் கொண்டே கார்டை நுழைக்க, பணம் வரவில்லை.

“பணம் வந்ததா?” என்றேன் என் புடவை தலைப்பை சரி செய்துக் கொண்டே.

“இல்லை ஆண்ட்டி”

“ஏன்”

“மெஷின் நல்லா இருந்தா, விட்டும் இருப்பேன், பணமும் வந்து இருக்கும்”

“ச்சீய். கவலைப்படாதே, மெஷினும் உனக்கு ஒத்துழைக்கும்” என்று மீண்டும் முகம் சிவந்தேன்.

“ஆனா, மெஷின் இப்ப சரியில்லை. பணமும் வரவில்லை” என்றான் பாபு.

“நீ சரியா விட்டிருக்க மாட்டே, உன் கார்ட் சரியில்ல போல” என்றேன் கிண்டலுடன். என் பார்வை அவன் பேண்ட் மேலே வேகமாக ஓடியது.

“சேச்சே. என் கார்ட் சூப்பர் ஆண்ட்டி” என்று லேசாக தன் கையால் பேண்ட்டை தடவிக் கொண்டான். சூப்பர் ஐட்டம்தான். அதற்குள், வெளியே சத்தம். சீக்கிரம் வருமாறு சத்தம் போட்டனர்.

“வா. போகலாம். ரொம்ப கத்தறாங்க” என்று சொல்லிக் கொண்டே வெளியே வந்தேன். என்னுடன் அவனும் வெளியே வந்தான். எவ்வளவு நாளாகி விட்டது, இப்படி ஜாலியாக பேசிக் கொண்டு. இந்த பையனை எனக்கு மிகவும் பிடித்து விட்டது.

“சரி. பணம் வரலயே உனக்கு. அப்ப, என்ன பண்ணுவே?” என்றேன்.

“எந்த ஐடியாவும் இல்லே. அட்ஜெஸ்ட் பண்ணிக்குவேன்” என்றான்.

“எப்படி அட்ஜெஸ்ட் பண்ணுவே. சொல்லு, உனக்கு எவ்வளவு வேணும்” என்றேன்.

“500 வேணும்”

“சரி. நான் தறேன். நீ அப்புறம் கொடு” என்றேன். என் கை 500 ரூபாயை நீட்டியது.

“ஓ. உங்க நம்பிக்கைக்கு ரொம்ப நன்றி” என்றான்.

“இதில் என்ன இருக்கு. நீ எப்ப வேணும்னாலும் தரலாம்” என்றேன்.

“எப்படி தரது. உங்களை எனக்கு தெரியாதே?” என்றான். வாஸ்தவம்தான். இவன் பெயர் கூட இன்னும் தெரியாது.

“உன் பேர் என்ன?” என்றேன்.

“பாபு.”

“நல்ல பேரு. நான்தான் பவித்ரா. உன்னை பத்மா வீட்டு முன்னால் பார்த்து இருக்கேன்” என்றேன் குறும்பாக.

“மை காட். காமாட்சிபுரம், முதல் க்ராஸ், நீங்க பத்மா வீட்டு முன்னால்?” என்று இழுத்தான். அவன் கண்ணில் ஆச்சரியம்.

“ஆமாம், உனக்கு பத்மாவை தெரியுமா?” என்றேன்.

“நான் பத்தாவது படிக்கிறேன். பத்மா என் கணக்கு டீச்சர்” என்றான்.

“பத்தாவதா படிக்கறெ?” என்றேன் கொல்லென்று.

“ஆமாம் ஆண்ட்டி. என்ன பண்றது, ஒவ்வொரு க்ளாஸும் மூணு தடவை. வயசு ஆனா 19 ஆச்சு” என்றான்.

“ஆனா பார்க்க படு ஸ்மார்ட்டா இருக்கேடா” என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.

“ரொம்ப தேங்க்ஸ் ஆண்ட்டி.”

“என் நம்பரை நோட் பண்ணுக்க. வீட்டுக்கு வரும்போது சொல்லிட்டு வா. என்ன” என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே. அட்ரஸே இருக்கும்போது, எதுக்கு நம்பர். அவன் நம்பர் எனக்கு வேணும்லே. எப்படி பாயிண்ட். அவன் சொல்ல, சொல்ல, நான் அவன் நம்பரை நோட் செய்துக் கொண்டேன்.

“நாளைக்கு வறேன் ஆண்ட்டி. வந்து பணம் தறேன்” என்றான்.

“பணத்துக்காக வர வேணாம். பொறுமையா வா” என்றேன். மனதில், சீக்கிரம் வாடா. என்று சொல்லிக் கொண்டேன்.

“நாளைக்கே வறேன்” என்றான்.

“முதலில் ஒரு மிஸ்ட் கால் கொடு” என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே. அவன் மிஸ்ட் கால் கொடுக்க, நான் அந்த நம்பரை உஷாராக பதித்துக் கொண்டேன்.

“தேங்க்ஸ் ஆண்ட்டி. நாளை வறேன்” என்று சொல்லி பாபு கிளம்ப, நானும்

“ஓக்கே பாபு. நிச்சயம் எதிர்பார்க்கிறேன்” என்று சொல்லிக் கொண்டே வீட்டுக்கு கிளம்பினேன். நிச்சயம் நான் லக்கி. அதே சமயம், பத்மா மேல் கோபம் வந்தது. கோபம் கலந்த பொறாமை. என் லைனில் க்ராஸ் பண்றாளே. அவள் பண்றாளா. இல்லை, நான் பண்றேனா? எல்லாம் யோசித்துக் கொண்டே என் வீட்டுக்கு வந்தேன்.

தொடரும் மௌனிசின்ன பையனா பார்த்து படுக்கணும்னு தோணுது – 2

இது இணைய தளத்தில் நான் படித்த ஒரு ஆங்கில கதை. ஆனால் நிகழ்வுகள் மாற்றப்பட்டு உள்ளது. கதை நன்றாக இருந்தால் பாராட்டுகள் ஒரிஜினல் கதை ஆசிரியருக்கு செல்ல வேண்டியது. குறை இருந்தால் அது மௌனிக்கே

அன்று இரவு மகேஷுக்கு சாப்பாடு கொடுத்து தூங்க வைத்தேன். கிச்சனில் சேர்த்து வைத்திருந்த எல்லா பாத்திரங்களையும் கழுவி முடித்து என் பெட்ரூமுக்கு வந்தேன். புடவையில் இருந்து நைட்டிக்கு மாறினேன். கடிகாரத்தை பார்த்தேன். மணி 10. 00. மெல்ல செல் ஃபோனை எடுத்தேன். வாட்ஸ்அப் பார்த்ததில் சில மெஸேஜ் இருந்தது. சனிக்கிழமை ஆதலால் மெஸேஜ் எல்லாம் அவ்வளவாக இல்லை. மெல்ல, காலையில் வாங்கிய பாபு டெலிஃபோன் நம்பரை எடுத்து அதற்கு ஒரு மெஸேஜ் அனுப்பினேன். பாபு ஆன்லைனிலும் இல்லை போல. ஒரே போரடித்தது. இரண்டு மெஸேஜ் மீண்டும் அனுப்பினேன். பதில் இல்லை. பேசினால் என்ன என்று தோன்றிற்று. ஆனால், அவன் வீட்டில் எக்குதப்பாக பாபு தவிர வேறு யாரும் எடுத்தால், என்ன செய்வது என்று பதட்டம் இருந்தது. ஆனால், எனக்கு செக்ஸ் தேவைப்பட்டது. உடலெல்லாம் உஷ்ணம். என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. மெல்ல, சில சர்வீஸ் புத்தகங்களை எடுத்து பார்த்தேன். கதையில் ஒரு 19 வயது பையன் ஒரு 45 வயது ஆண்ட்டியை ஓழ்ப்பது போல கதை. ஐயோ தாங்காது. இதிலுமா?

மீண்டும் ஹாலுக்கு வந்தேன். சில நிமிடங்களில் டீ. வியும் மக்கர் செய்தது. மீண்டும் என் படுக்கை அறைக்கு சென்றேன். செல் ஃபோனை மீண்டும் எடுத்தேன். பாபுவிடம் இருந்து ஒரு மெஸேஜ் இருந்தது. அட. அவன் ஆன்லைனிலும் இருந்தான். திடிரென்று என் உடல் உஷ்ணம் கூடியது. என் வாய் எல்லாம் உலர்ந்து போனது. என் ரத்த ஓட்டம் எல்லாம் வேகமாக இருப்பதை உணர்ந்தேன். என்னையும் அறியாமல், என் நகங்களை கடிக்க ஆரம்பித்தேன். வேகமாக ஒரு மெஸேஜ்”ஹாய்” என்று அனுப்பினேன். பதிலுக்கு மெஸேஜ் எதுவும் இல்லை. ஒருவேளை, அவன் பத்மா டீச்சருக்கு மெஸேஜ் அனுப்பிக் கொண்டு இருக்கானா என்று தோன்றியது. பத்மா நம்பரை எடுத்து பார்த்தேன். அவள் ஆன்லைனில் இல்லை. அப்படியென்றால் பாபு என்ன செய்துக் கொண்டு இருக்கிறான். துணிந்து ஒரு முடிவு எடுத்தேன். பாபு நம்பருக்கு ஒர் கால் அடித்து விட வேண்டியதுதான். அவனை தவிர வேறு யார் அடித்தாலும் பார்த்துக்கொள்ளலாம். மெல்ல, ஃபோனை எடுத்து, அவன் நம்பரை அழுத்தினேன். ரிங் போய்க் கொண்டே இருந்தது. ரிங் நின்றதும்,

“ஹாய் பாபு” என்றேன்.

“ஹாய், ஆண்ட்டி” என்றான் பாபு சில நிமிடம் கழித்து.

“தூங்கலயா?” என்றேன். மை காட். ஏன் என் குரல் தடுமாறுது.

“நாளைக்கு லீவு இல்லையா ஆண்ட்டி. அதான், தூங்கல” என்றான்.

“ஓ. ஸாரி. உன்னை டிஸ்டர்ப் பண்ணிட்டனா?” என்றேன் உடனே.

“சேச்சே. அது எல்லாம் இல்லை. ப்ரெண்ட்ஸ் கூட ஃபோனில் பேசிட்டு இருந்தேன். அதான்” என்றான் மெதுவாக.

“கேர்ள் ஃப்ரெண்ட்ஸ்தானே” என்று கொல்லென்று சிரித்தேன்.

“இல்லை ஆண்ட்டி, சரி, சொல்லுங்க சாப்பிட்டீங்களா?” என்றான். பேச்சை மாற்றுகிறான்.

“ஓ. சாப்பிட்டேன். நீ” என்றேன்.

“ஓ. முடிஞ்சது.”

“இப்படி பேசினா, உங்க அப்பா, அம்மா” என்று இழுத்தேன்.

“எனக்கு தனி ரூம் இருக்கு. அதனால் பிரச்சனை எதுவும் இல்லை ஆண்ட்டி” என்றான். ஓ. சுதந்திர பறவை போல.

“உனக்கு அண்ணா, தம்பின்னு யாரும்” என்று இழுத்தேன்.

“யாருமில்லை ஆண்ட்டி”

மேலும் என்ன பேசறது. ஆனால், பேசாமல் வைத்து விடவும் முடியவில்லை.

“வேறென்ன பாபு” என்றேன்.

“உங்களுக்கு இப்படி இரவில் பேசினா, பிரச்சனை இல்லையா?” என்று இழுத்தான்.

“மகேஷ் சின்ன பையன். ஸ்கூல் படிக்கிறான். ஹஸ்பெண்ட் கிடையாது” என்றேன் மெதுவாக.

“ஓ. ஸாரி” என்றான்.

“பரவாயில்லையே. மரியாதை தெரிஞ்ச பையனா இருக்க. இந்த வயசில் எவ்வளவு தெரிஞ்சி வைச்சிருக்க” என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே.

“எப்படி சொல்றீங்க ஆண்ட்டி” என்றான்.

“அதான், காலையிலேயே பார்த்தேனே உன் சாமர்த்தியத்தை” என்று சொல்லி சிரித்தேன். அவனும் சிரித்தான்.

“நீ அழகா இருக்கே பாபு. ஸ்கூல் பையன்னாலும், காலேஜ் பையன் மாதிரி இருக்கே. ரொம்ப ஹேண்ட்ஸம்” என்றேன்.

“நீங்களும்தான். உங்களுக்கு பையன் இருக்கானா?”

“ஏய். வாலு. ரொம்ப டீஸ் பண்ணாதே” என்றேன்.

“இல்லை ஆண்ட்டி, நீங்க குஷ்பு மாதிரி இருக்கீங்க” என்றான் சிரித்துக் கொண்டே.

“நீ ரொம்ப குறும்புடா” என்றேன்.

“எதை வைச்சு சொல்றீங்க?” என்றான்.

“எதை வைச்சு சொல்லனும். ம்ம்ம்ம், பாப்ஸ், என்னமா தடவினே நீ” என்று சிரித்தேன். அவனும் சிரித்தான்.

“உங்களை பார்த்துட்டு மயங்கிட்டேன் நான் ஆண்ட்டி” என்றான்.

“ஆண்ட்டி வேணாமே பாபு, பவின்னு கூப்பிடு” என்றேன்.

“சரி பவி.”

“ஓ. நீ பார்க்க வெகுளி மாதிரி இருந்தாலும், உள்ளுக்குள்ளே கில்லாடிடா” என்றேன்.

“எப்படி சொல்றே பவி”

“நீ பண்ணதை சொல்றேன்” என்றேன்.

“நீயே உன் வாயாலே சொல்லேன்” என்றான் அவன் சிரித்துக் கொண்டே.

“க்யூவில் என்னவெல்லாம் பண்ணேடா” என்றேன் நான். சூடானது எனக்கே தெரிந்தது.

“க்யூவில் எல்லாரும் தள்ளினாங்க பவி. அதான்” என்றான் அவன்.

“நான் நம்பனும்,ஓக்கே, நம்பிட்டேன்” என்று நானும் சிரிப்பில் சேர்ந்துக் கொண்டேன்.

“நீங்க திட்டுவீங்கன்னு பயந்தேன்” என்றான்.

“நான் ஏன் திட்டறேன்” என்றேன் குறும்போடு.

“ஏன் திட்டலே” என்றான்.

“முடியலடா. ரொம்ப நல்லா இருந்தது” என்றேன்.

“உங்களுக்கு பிடிச்சி இருக்குன்னு தெரியும்” என்றான்.

“எப்படி? எப்படி?”

“எப்படியா, உங்க ஏ. டி. எம் மெஷினை அட்ஜெஸ்ட் பண்ணி, என் கார்ட் மேலே வைச்சிங்களே, அப்பவே தெரியும்” என்று கொல்லென்று சிரித்தான்.

“ஏய். நக்கலா? என்றேன் பொய்க்கோபத்துடன்.

“நக்கல் இல்லை பவி. அப்பதான் தெரிஞ்சது. உங்களுக்கு ஏதோ தேவைன்ன்”

“ஐயோ கொல்றேடா. அதுதான் உண்மை. உன் கார்ட் எனக்கு வேணும். ச்சீய், இதெல்லாம் உன்கிட்டே இப்படி பச்சையா சொல்றேனே” என்றேன். என் குரலில் வெட்கம் இருந்தது.

“என் கார்ட் பத்திரமா என் ஜட்டிக்குள் இருக்கு பவி. உனக்கு தேவைன்னா நான் தறேன்” என்றான் சிரித்துக் கொண்டே.

“நிறைய ஏ. டி. எம் மெஷின் பார்த்து இருப்பே போலிருக்கே. பயமா இருக்கு” என்றேன்.

“கொஞ்சம் பார்த்து இருக்கேன். ஆனால், உன் மெஷினில் என் கார்ட் போட ஆசையா இருக்கு” என்றான் குறும்பாக.

“என் மெஷின் பாக்கியம் பண்ணி இருக்கணும்” என்றேன்.

“நிச்சயமா, மெஷின் இப்ப ஓப்பனா இருக்கா. இல்லை க்ளோஸ் பண்ணி இருக்கா” என்றான்.

“ஓ. மெஷினை நைட்டியால் மூடி இருக்கேன். இப்பதான் ஏ. டி. எம் மிஷினை ஓப்பன் பண்றேன். கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு” என்று சொல்லிக் கொண்டே என் நைட்டியை தூக்கிக் கொண்டேன்.

“ஓ. நானும் என் கார்டை வெளியே எடுக்கறேன்” என்று சொன்னான் பாபு.

“ஏய். குறும்புக்காரா?” என்றேன்.

“நீ என்ன. நைட்டியை தூக்கினா ஏ. டி. எம் ரெடி. நான் அப்படியா. ஜட்டியை கழட்டனும்” என்று சொல்லி சிரித்தான்.

“சரி கழட்டு. எப்ப வீட்டுக்கு வரே” என்றேன் மெதுவாக.

“நாளைக்கு” என்றான் அவன் குழைவாக.

“நாளைக்கு வேணாம். வீட்டில் மகேஷ் இருப்பான். திங்கள்கிழமை” என்றேன்.

“ஓக்கே. லீவு போட்டுட்டு வறேன்” என்றான்.

“ஓ. சூப்பர். அப்ப வீட்டில் யாரும் இருக்க மாட்டாங்க. சரி என்ன பண்றே” என்றேன் கனிவுடன்.

“என் கார்டை தேய்ச்சிட்டு இருக்கேன் பவி” என்றான் பாபு குறும்பாக.

“பணம் வருதா?” என்றேன் குறும்பாக.

“இப்பதான் ஆரம்பிச்சு இருக்கேன். பின் லிட்டர், லிட்டராய் வரும்”

“லிட்டர் கணக்கிலா, டேய் நீ சின்ன பையனே இல்லடா. பெரிய ஆள்தான்” என்று சொல்லி சிரித்தேன்.

“சரி. நீ என்ன பண்றே பவி” என்றான். கொக்கி போடறான்.

“நானும் ஏ. டி. எம் மெஷினை தேய்த்துக் கொண்டு இருக்கேன். இந்த மெஷினை சில நாளா யூஸ் பண்ணல இல்லே இல்லை அதான்” என்றான்.

“ஏன் பவி”

“யூஸ் பண்ணவரும் மேலே போய் சேர்ந்துட்டார்”

“வேற யாராவது கூட ட்ரை பண்ணல” என்றான்.

“இல்லைடா, நீ வந்து பணம் எடுத்தாதான் உண்டு” என்றேன்.

“நிச்சயமா எடுக்கறேன் பவி. நான் உனக்கு ஹெல்ப் பண்றேன். இப்பத்தைக்கு என் கார்டை. ஆஆஆஆஅவ்”

“என்ன நடக்குது”

“நுரை, நுரையாய் பணம் வருது பவி” என்றான்.

“கடவுளே. வந்துடுச்சா, இங்கே என் நிலமையும் அதுதான்” என்றேன் பரிதாபமாக.

“சரி. நான் படுக்கறேன் பவி. டயர்டா இருக்கு” என்றான்.

“இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பேசலாமே” என்றேன் கெஞ்சலுடன்.

“இல்லை பவி. நான் தூங்கணும். டயர்டா இருக்கு” என்ற அவன் குரலில் ஏகப்பட்ட சோர்வு.

“தண்ணி விட்டதாலே சோர்வு போல” என்று கொல்லென்று சிரித்தேன்.

“வழக்கமா 10 மணிக்கு தூங்குவேன். இப்ப மணி 12. 30” என்றேன்.

ரொம்ப போரடிக்கக் கூடாது.

“ஓக்கே பாபு. நல்லா தூங்கு” என்றேன்.”நீயும் தூங்கு பவி. ஸ்வீட் ட்ரீம்ஸ்” என்று சொல்லிக் கொண்டே அவன் செல்லை வைத்து விட்டான். கால் கட்டாகி விட்டது. மீண்டும் ஹாலுக்கு வந்தேன். மனதில், பாபுவிடன் செய்த சேட் நினைவிலேயே இருந்தது. பாபுவை மயக்கி விட வேண்டும். என்னிலை பரிதாபமாக இருந்தது. நிச்சயம் எனக்கு செக்ஸ் தேவைப்படுது. காலையில், என் பிட்டத்தை அவன் தன் சாமானால் தடவியது மீண்டும் நினைவுக்கு வந்தது. காலையிலேயே ஓப்பனாக, தடவியவன், நிச்சயாக செக்ஸுக்கு ஒத்துக்கொள்வான். கடைசியில், நான் நினைத்த மாதிரியே ஒரு சின்ன பையன் கிடைத்து விட்டான். என் புண்டை இரண்டு வருடமாக தூர் வாரப்படவில்லை. நிச்சயம், திங்கள் கிழமை வந்ததும் பாபுவை தூர் வார விட வேண்டும். கூச்சம் எல்லாம் படக்கூடாது, பத்மா அவனை நன்றாக பழக்கி வைத்து இருப்பாள். பாபுவை கொஞ்சம், கொஞ்சமாக அவளிடம் இருந்து பிரித்து என்னை நோக்கி அவன் கவனம் இருக்கும்படி செய்ய வேண்டும். பாபு சுன்னி எனக்கு வேண்டும். இப்படி எல்லாம் மீண்டும் நினைத்ததால், மீண்டும் வேகமாக கையடிக்க ஆரம்பித்தேன். தேனடையில் இருந்து, தேன் வழிந்து என் தொடை, சோஃபா மேல் வழிய ஆரம்பிக்க, மீண்டும் நான் ஆர்கஸம் அடைந்தேன்.

“போதும்டி அடங்கு” என்று என் மனதிலே சொல்லிக் கொண்டு, நான் பாத்ரூம் உள்ளே நுழைந்தேன்.

“முண்டைக்கு சின்ன பூளா? தேவிடியா போல இப்படி எல்லாம் அலையக்கூடாது” என்று சிரித்துக் கொண்டே சொல்லிக் கொண்டேன். குளிக்க ஆரம்பித்தேன். மெல்ல தேய்த்து முடித்து மீண்டும் நைட்டியை போட்டுக் கொண்டேன். பின் மகேஷ் பக்கம் வந்து படுத்துக் கொண்டேன். மெல்ல மகேஷ் முகத்தை பார்த்தேன். லேசாக மனதில் குற்ற உணர்ச்சி வந்தது. இவ்வளவு சின்ன குழந்தையை வைத்துக் கொண்டு. அதுவும், என் வயதில் பாதி கூட இல்லாத பாபு உடனா? ஆனால், அதே சமயம் என் அழகை வீணடித்து கொள்ளக்கூடாது என்றும் தோன்றியது. முழுதாக வாழ்க்கையை அனுபவித்து விட வேண்டும் என தோன்றியது. கணவனை வைத்துக் கொண்டு ஆட்டம் போடும் பத்மாவை நினைக்கையில், நானெல்லாம் ஒன்றுமே இல்லை. எனக்கு கணவன் இருந்தால், நான் ஏன் இப்படி சின்ன பையனுடம் படுக்க போறேன். இப்படி நினைக்கையில், என் மனதில் இருந்த குழப்பம் போனது. பக்கத்தில் இருந்த தலையணையை எடுத்துக் கொண்டு அணைத்துக் கொண்டேன். தலையணையை பாபுவாக நினைத்துக் கொண்டு முத்தமிட்டேன்.

“வாடா பாபு செல்லம். சூத்தை ஏன் எல்லார் முன்னாலும் தடவுறே. நேரா வா, நல்லா காட்டறேன் நேரிலேயே” என்று தலையணை கொஞ்ச ஆரம்பித்தேன். அப்படி கொஞ்சிக் கொண்டே இருந்த நான் எப்படி தூங்க ஆரம்பித்தேன் என்று தெரியவில்லை.

தொடரும் மௌனிசின்ன பையனா பார்த்து படுக்கணும்னு தோணுது – 3

இது இணைய தளத்தில் நான் படித்த ஒரு ஆங்கில கதை. ஆனால் நிகழ்வுகள் மாற்றப்பட்டு உள்ளது. கதை நன்றாக இருந்தால் பாராட்டுகள் ஒரிஜினல் கதை ஆசிரியருக்கு செல்ல வேண்டியது. குறை இருந்தால் அது மௌனிக்கே

திங்கள் கிழமை. வீட்டு கேட்டுக்கு முன்னால் நின்றுக் கொண்டு இருந்தேன். மகேஷ் ஸ்கூல் வேன் கிளம்பியது. ஸ்கூல் வேன் கிளம்பியதும், தெருவின் இருபுறமும் பார்த்தேன். யாருமில்லை. வேகமாக வீட்டுக்கு உள்ளே ஓடினேன். கதவை சாத்திவிட்டு மொபைல் ஃபோனை எடுத்தேன். வேகமாக பாபுக்கு வாட்ஸப்பில் மெஸேஜ் அடித்தேன்.

“எப்ப பாபு வரே” என்று நான் டைப் செய்தேன். உடனே பதில் வந்தது.

“அரை மணி நேரத்தில் வறேன்” என்று உடனே மெஸேஜ் வந்ததும் என் மனம் குதுகலித்தது,

“சீக்கிரமா வந்துடு” என்று மீண்டும் மெஸேஜை டைப் செய்தேன்.

“நிச்சயமா” என்று மீண்டும் மெஸேஜ். ஏனோ, புதுப்பெண் போல நெர்வஸாக இருந்தது. கடிகாரத்தை பார்த்தேன். மணி 7. 00. இன்னும் அரை மணி நேரத்தில் வந்து விடுவான். ஒவ்வொரு நொடியும் ஒரு மணி நேரம் போல கழிந்தது. காலிங் பெல் அடித்த உடனே, புல்லட் போல, வேகமாக சென்று கதவை திறந்தேன். அங்கே, பாபு ஸ்கூல் யூனிபார்மில் இருந்தான். இன்னும் காக்கி பேண்ட், வெள்ளை சட்டை இருக்கா என்ன?

“ஏய். ஸ்கூல் இருக்கா என்ன?”

“இருக்காம். ஸ்கூல் திடிரென்று வைச்சிட்டாங்க. ஸ்கூல் போறன்னு, இங்க வந்துட்டேன்” என்று தன் கையில் இருந்த ஸ்கூல் பையை கொடுத்தான்.

“ரொம்ப க்யூட்டா, ஸ்மார்ட்டா இருக்கே பாபு ஸ்கூல் யூனிஃபார்மில். நல்ல காலம். ஸ்கூலுக்கு போவாம, ஏ. டி. எம் மெஷினுக்கு வந்துட்டே பாரு. சந்தோஷம்” என்று அவன் ஸ்கூல் பையை எடுத்துக் கொண்டேன். ஏனோ மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. கனவில் மிதப்பது போல இருந்தது. அவனை உள்ளே அழைக்ககூட மறந்து விட்டேன்.